11. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Cem Yayınları Sayfa 203

“11. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 203 Cem Yayınları” ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.

11. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Cem Yayınları Sayfa 203

SES — Ve sen bu hatırayı çok uzak buluyorsun, öyle mi?

KÖROĞLU — Kusura kalma. Ben haydudum. Herkes beni tanır. Ama sen bir dost gibi konuşuyorsun.

SES — Baban seni Bolu Beyinden öcünü almak için gönderdi. O zaman toy bir delikanlıydın. Yellerle boğuşuyor, sellerle kapışıyordun. Bindiğin Kır At’ı, yedeğimde, buraya getirdim. Çamlıbel’de bir kule yapmak için sana öğüt verdim. Hatırlıyor musun? (Sütun hâlinde bir ışık belirir, ilerler, Köroğlu’na yaklaşır. Işık sütununun içinde bir tayf görülür.)

KÖROĞLU — Kaman Ata!

KAMAN — Hiçbir gün, içini dökmek için çekildiğin bu kuytu yerde, seni bu akşamki kadar bunalmış görmedimdi. İşte sana göründüm.

KÖROĞLU — Yirmi yıl dövüştüm, savaştım. Daha babamın öcünü…

KAMAN — (Sözünü bitirmeden, Köroğlu’ya) Yalnız babanın değil, bütün zulüm görenlerin öcünü almalısın.

KÖROĞLU — Bunu nasıl yapabilirim?

KAMAN — Gök Tanrı seni bu iş için seçti.

KÖROĞLU — Benim gücüm yetmez buna.

KAMAN — Kır At sende oldukça gücün eksik olmaz. (…)

KÖROĞLU — Tut ki. Bolu Beyi’ni öldürdüm. Bir kötü eksilir aradan, bir kötü gelir onun yerine. Ne çıkar bundan?

KAMAN — Bu dünyaya bir ün, bir ad ister. Öyle bir ad ki zalimlerin yüreği titresin, onu duyunca. Zulüm görenlerin gönlü umutla dolsun. Destanlar onu söylesin, ozanlar onu dinletsin. Oğuz’un töresi bu!

KÖROĞLU — Bunu ben de düşündüm.

KAMAN — Ünün dört tarafa yayıldı. Günden güne zulüm görenler sana koşuyor. Bütün umutlar sende. Özün için bu yeryüzünde imrendiğin hiç, hiçbir şey olmasın. Ne beylik, ne mal, ne para…

KÖROĞLU — Hiç, hiçbir sey… Yalnız…

KAMAN — Söyle.

KÖROĞLU — Toyluk işte… Bir gün, daha yalnızdım o zaman Çamlıbel’de, sazım kırıldı. O benim dert ortağım, biricik arkadaşımdı. Onsuz duramadım.

Dağdan şara indim. Hiç kimse beni tanımadı. Usta bir sazcı buldum, sazımı verdim onarmaya. Ama sazcının bir kızı varmış, gönlümü kaptırdım. Ertesi günü usta sazı onardı. Ben ona sedef işlemesini de söyledim. Günler geçti, saz da sedeftendi. Ama ben kızın derdinden hiçbir şey göremez oldum. Nihayet ben onu, o beni istedik. Bir gün, beş gün, on gün… Başladım rahatsızlanmaya. Dağın yellerini, dağın yollarını özledim. En fenası, gece olsun, gündüz olsun, babamın hayali gözümden çıkmaz oldu. Kızı terkiye alıp Çamlıbelte dönmeyi düşündüm. Ana olacak bir kadını, benim gibi bir haydut, nereye götürsün? ‘’Alın dedim, “Şu kolçağı. Eğer bir oğlum olursa koluna bağla. Adı Arslan olsun. Büyüyünce o beni arar bulur.” O gün bu gün, var mı yok mu. sağ mı öldü mü. beni arayıp durur mu, bilmem.

KAMAN — Bunu hiç düşünmedimdi. Gerçekten senin bir oğlun yaşıyor. Ama neden bu kadar görmevi istiyorsun?

KÖROĞLU — Kartalın yavrusu karta! olur.

KAMAN — Ama, bu senin için değil. Evlat düşünenin, yuva düşünenin burda işi ne?

KÖROĞLU — Yüzünü bir görsem… Bir kerecik…

KAMAN — Unut, unut bunu. Sana gelen bütün zorluklar bu yüzden gelecek. Eğer toyluk edersen, çetin bir sınav daha geçirmek zorunda kalırsın.

KÖROĞLU — Yaşım kırk. Bütün ömrüm çile doldurmakla mı geçecek?

KAMAN — Sana ben elimden geldiği kadar yardım ederim.

• Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır.

11. Sınıf Cem Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Sayfa 203 ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.