Allah İlk Nebbaşa Rahmet Eylesin Deyiminin Anlamı ve Hikayesi
Evvel zamanların içinde birinde, küçük bir kasabada
bir nebbaş türemiş. Nebbaş, yani mezar hırsızı.
Mevtasını; dualarla, göz yaşlarıyla kabristana defneden
cenaze sahipleri, ertesi gün bir bakarlarmış ki, mezar
açılmış, kefen alınmış; ruhun çoktan terk edip gittiği
beden libası, öylece çukurun kıyısında yatmakta; eğer
varsa ağzındaki altın dişlerinin yerinde ise, yeller esmekteymiş
Bu insafsız nebbaş, açmadık mezar soymadık ölü bırakmamış. Ahali bundan illallah demişlerse de, bir türlü yakalamaları mümkün olmamış. Günlerden bir gün, ölüm gelip bu mezar hırsızını da bulmuş. Uzunca bir süre o civarda nebbaşlık hadisesi görülmemiş. Ahali, “oh kurtulduk artık” demeye başlamış ki, yeni bir nebbaş daha ortaya çıkmış. Üstelik bu yeni nebbaş, vicdansızın, insafsızın en önde gidenine toz yutturan cinsindenmiş. Ölüleri soymakla kalmaz türlü türlü ezalar, cefalarda edermiş. Bunu gören cenaze sahipleri, taze yaralarına tuz basılmış gibi feryat feryat yanar ve önceki nebbaş kastederek:
“Allah evvelki nebbaşa rahmet etsin” dermiş.
- ••
Bu deyim, “gelen gideni aratır” mânâsında kullanılır. Bir kötü durumdan veya bir kötü kişiden kurtulduktan sonra daha da beterine denk gelmek demektir.