Divan Şiirinin felsefesi

Divan Şiirinin felsefesi

Divan şairleri ortak malzemeyi işlerler. Bu yüzden dünya görüşlerinde bir farklılık görülmez. Hepsi, asırlar boyunca aynı fikirleri değişik biçimlerde söylemişlerdir. Bu felsefeyi dünyayı geçici bir âlem olarak görmek şeklinde özetleyebiliriz. Öte yandan çok önem verilen bir konu da aşktır. Bu aşk, onulmaz bir dert olarak kendini gösterir. Ama şair, bundan şikâyetçi değildir.

Aşkın muhatabı olan sevgili ise ay yüzlü, boyu selvi, saçları sümbül, yanakları lâle yahut gül, gözleri nergis, kaşları yay, kirpikleri ok, dişleri inci, çene çukuru kuyu, beli kıldan ince, dudağı, ölmezlik suyu, ayağının tozu, sürme olarak vasıflandırılır. ilkbahar yani gül mevsimi, sevgili ile birlikte olma ve şarap içme zamanıdır. Sevgili, âşığa hep eziyet eder. Şairse hep acı çeker.