Faik Ali Ozansoy Kimdir, Eserleri ve Edebi Kişiliği
Faik Ali Ozansoy
Servetifünun şairlerinden, 1875-1 Ekim 1950, doğ. Diyarbakır, ölm. Ankara
• Süleyman Nazif’in kardeşi olan Faik Ali, Mekteb-i Mülkiye’yi bitirdi (1901), birçok yerlerde kaymakamlık, mutasarrıflık yaptı. Mütareke’de Diyarbakır valisi idi (1918). İki ay kadar Dahiliye Vekâleti Müsteşarlığı, sonra da uzun bir süre Mülkiye Mektebi’nde Fransızca öğretmenliği yaptı. Zincirlikuyu Mezarlığı’nda Abdülhak Hâmid’in yanında gömülü.
• Servetifünuncuların arasına henüz Mülkiye’de talebe iken “Kehkeşana Karşı” şiiriyle katılan, bir ara Fecriâtî topluluğuna da (1909) başkanlık eden Faik Ali, Servetifünun estetiğine uygun, daima hayranı olduğu Hâmid kadar Fikret’in de etkisinde, kadm-aşk-tabiat konularında.
• yüklü bir dille, duygu ve hayale geniş yer veren şiirler yazdı. 1908’den sonra Servetifünun karamsarlığından sıyrıldığı, yaşadığı çağla ilgili şiirler de yazdığı görülür. Son şiirleri Güneş (1927) dergisinde çıkmıştı • Şiir kitapları: Fani Teselliler (1900), Mithat Paşa (1911), Temâsil (Timsaller, semboller, 1912), Elhân-ı Vatan (Vatan Ezgileri, 1915) • Aruzla manzum oyunları: Payitahtın Kapısında (1918), Nedim ve Lâle Devri (1950)
• İsmet Binark-Nejat Sefercioğlu, Ölümünün 20. Yıldönümü Münasebetiyle bir Faik Ali Ozansoy Bibliyografyası çıkardılar (1970).
