Hüseyin Suat Yalçın Kimdir, Hayatı ve Eserleri

Servetifünun şair ve tiyatro yazarlarından, 1867-21 Mart 1942, doğ. ve ölm. İstanbul

• Tıbbiye’yi bitirdi (1886), Midilli’de, İstanbul’da doktorluk yaptı. Paris dönüşünde (1895) çeşitli yerlerde çalıştı, Millî Mücadele’de Anadolu’da doktorluk etti, sonraki hayatı (1923 i) Devlet Denizyolları vapurlarında doktorlukla geçti. Hüseyin Cahit Yalçın’ın ağabeyidir. Feriköy Mezarlığı’nda gö­mülü.

• Cenap Şahabettin’in Tıbbiye’den okul arkadaşı ve Servetifünun’a ilk katı­lanlardan biri olan Hüseyin Suat, bu dergide yayımladığı, Cenap’ın etkisinde, kadın ve aşk konusunda lirik şiirleriyle tanındı. 1910’dan sonra bir yandan “Gâve-i Za­lim” imzasıyla, toplum olaylarıyla ilgili mizahî şiir ve nesirler yazarken, bir yandan da tiyatro üzerinde çalıştı; sahnemize telif, tercüme, nesirle veya nazımla yirmiye yakın piyes verdi • Şairi çeşitli yönleriyle inceleyen, şiir ve piyeslerinden seçmeler de veren tek eser, eşi Efzayiş Suat tarafından yayımlanmıştı: Hüseyin Suat Yalçın ve Şiirleri (1943) • Eserleri: Lâne-i Melal (Melâl Yuvası, 1910), Gâve Destanı (mizah şiirleri, 1923) birer şiir kitabıdır; ötekiler oyun: Kirli Çamaşırlar (1911), Çürük Temel (Fransızcadan adapte, 1915, Darülbedayi’de oynanan ilk piyestir, ilk temsil: 20 Ocak 1916), Yamalar (1920), Çifte!i Mikroplar (1920), Kayseri Gülleri (1920), Ahrete Bir Gün (heceyle manzum, 1926), Tayyare (1927) vb.