İkinci Yeni Şiirinin Genel Özellikleri
İkinci Yeni Şiirinin Genel Özellikleri
İkinci Yeni Akımının Genel Özellikleri
İkinci Yeni Şiirinin Temsilcileri
1953-1960 yıllan arasında özellikle Pazar Postası ve Yeditepe dergilerinde birbirlerinden habersiz olarak benzer tarzda şiirler yazan şairlerin oluşturduğu İkinci Yeni Hareketi, Türk şiirinde büyük bir atılım olarak kabul edilmiştir. Her ne kadar 1960’tan sonra akımın üyeleri değişik mecralara kayşa da günümüze kadar etkisi süren bir akım olmuştur.
Bu hareketin özelliklerinin belirgin olarak görüldüğü şiirler şunlardır: Cemal Süreya’nın “Gül”, “Güzelleme”, “Üvercinka”; Edip Cansever’in “Aşkın Radyoaktivitesi”, “Yerçekimli Karanfil”; Sezai Karakoç’un “Balkon”; Turgut Uyar’ın “Göğe Bakma Durağı”; İlhan Berk’in “Paul Klee’de Uyanmak”.
İkinci Yeni adı, hareketin Birinci Yeni (Garip)e duyduğu tepkiden dolayı verilmiştir. Muzaffer Erdost, Pazar Postasında (1956) yazdığı “İkinci Yeni” adlı yazısıyla ilk olarak hareketi adlandırmış olur.
İkinci Yeni şiirinin genel özellikleri
- Anlam ilk sırada yer almaz.
- Garip’in sıradan insan algısına karşıt olarak modem bireyin bunalımı şiirlerinde hissedilir.
- Dili farklı kullanma eğiliminde oldukları için şiirlerinde alışılmamış bağdaştırmalara, sapmalara yer vermişlerdir.
- İkinci Yeni şiirinde imge önemli bir yer tutar.
- Ece Ayhan şiirinde tarih, erotizm; İlhan Berk şiirinde tarih, mitoloji, kültür; Cemal Süreya şiirinde erotizm, ironi, toplumsal sorunlar; Edip Cansever şiirinde bireyin yabancılaşması ve cinsellik; Sezai Karakoç şiirinde din ve metafizik unsurlar, diriliş düşüncesi dikkati çeken konu ve temalardır.