Keçinin Meşeye Ettiğini Meşe de Keçiye Eder Atasözünün Hikayesi ve Anlamı
Keçinin Meşeye Ettiğini Meşe de Keçiye Eder Atasözü
Anlamı:
Eden bulur. Kişi,yaptığı bir fenalığın karşılığı bir gün öder.
Hikayesi:
Eskiden, meşe ağacı ormanlarında keçiler otlatılırmış. Bir gün bir çoban, keçilerini katmış arkasına, düşmüş meşe ormanın yoluna. Keçileri ormana salmış, kendi de bir köşeye oturmuş keçileri izliyormuş. Sürünün içinde inatçı mı inatçı, huysuz mu huysuz bir keçi varmış. Ne zaman bu ormana gelse bodurca bir meşe ağacına musallat olur, ağacına etrafından hiç ayrılmazmış.
Yemişlerini bitirmiş, yapraklarını yemiş, dallarını sıyırmış, yine de bırakıp gitmemiş ağacı. Bu sefer de gelip gidip tos vurmaya başlamış ağacın gövdesine. Çoban uzaktan keçiyi izler izler gülermiş. Günün birinde keçiden bolca darbe alan meşe ağacı kurumaya yüz tutmuş. Birkaç oduncu gövdesine balta vurup yıkmış ağacı.
Kökünün çevresindeki genç sürgünlerin de ucunu meyilli budayıp gövdeyi alıp gitmişler. Keçi sürüyle ormana girdiğinde hemen meşeyi aramış. Bakmış ki yerinde yeller esiyor, hevesi kursağında kalmış. Sinirle palamudun sürgünleri arasında oradan oraya tepinip sıçramaya başlamış. O sırada yeni budanan sürgünlerden biri, keçinin karnına ok gibi saplanmış.
Keçi ne yaptıysa kendini kurtaramamış sürgünden, meşenin dibine düşüp ölmüş. Akşam vakti inatçı keçinin sürüde olmadığım fark eden çoban, keçiyi aramaya çıkmış. Tabii onu nerede bulacağını biliyormuş. Hemen meşenin dibinde almış ki soluğu o da ne?
Bizim inatçı keçi, ağacın sürgünlerinin dibinde cansız yatmıyor mu! Çoban acı acı gülümsemiş, “Eee,” demiş, “dünyanın düzeni bu, ben ne yapayım! Keçinin meşeye ettiğini, meşe de keçiye etmiş, ödeşmişler.”
İşte böyle, eskiler, etme bulma dünyası diye boşa dememiş. Kimsenin hakkı kimsede kalmaz; eden bulur, diyen işitir.