Kenan Hulisi Kimdir, Eserleri, Hayatı, Edebi Kişiliği Kısaca

Cumhuriyet devri hikâyecilerinden, 9 Haziran 1906-23 Mayıs 1943, doğ. İstanbul, ölm. Adapazarı

• İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdi, bir süre Ede­biyat Fakültesi’nde okudu. Girdiği Vakit gazetesinde (1934) sonraları yazı işleri müdürü oldu. Yedigün, Yeni Mecmua, Yıldız… dergi ve magazinlerine de hikâyeler yazdı. Genç yaşta, Adapazarı’nda yedek subayken tifüsten öldü. Adapazarı’nda gö­müldü, soyadı Koray’dı.

• İmzasına ilkin, üniversitede öğrenciyken, 1928’de Ser-vetifünun-Uyanış dergisi sayfalarında yayımladığı hikâyeler altında rastlanır. Aynı yılda Meşale dergisinde birleşmiş Yedi Meşale topluluğunun altı şairi yanında tek naşir olarak yer aldı. Meşale, 8. sayısında kapanınca (15.10.1928) Muhit, Mektep (1931) dergilerinde hikâyeleri çıktı. Naşir olarak başlayıp hikâyeci iken yarıda ka­lan 15 yıllık sanat hayatında önce kelime, hayal ve renge önem vererek biçim so­runları üzerinde durdu: fanteziyi, mensur şiiri denedi, renkli ve hareketli bir üslûba eriştikten sonra içe, olaya geçmiş, olgunluk eserlerin vermeye başlamıştı ki, ölüm onu bu dünyadan aldı e Hikâye kitapları: Bir Yudum Su (1929), Bahar Hikâyeleri (1939), Son Öpüş (büyük hikâye, 1939), Bir Otelde Yedi Kişi (1940), Bir Yudum Su (1949)

• Son kitapta ilk kitabındaki uzun hikâyesi ardından, evvelce hiç yayımlan­mamış 7 hikâyesi ile, 1940-1942 yılları arasında Vakit gazetesinde çıkmış hikâye­leri toplandı. Osmanoflar adında bir de romanı Vakit’te tefrika edilmişti (1938) • Dr. İnci Enginün, seçtiği 37 hikâyesini bir kitapta topladı: Kenan Hulûsi/Hikâyeler (Başbakanlık Kültür Müsteşarlığı yayınları, 1973). M.K.Özgül’ün hazırladığı Be­şer Dakikalık Hikâyeler 2000 yılında yayımlandı.