Kendi Düşen Ağlamaz Atasözünün Açıklaması

Kendi Düşen Ağlamaz Atasözünün Anlamı

Kendi Düşen Ağlamaz Atasözünün Hikayesi Kısa

Kendi Düşen Ağlamaz Atasözünün Öyküsü

KENDİ DÜŞEN AĞLAMAZ ATASÖZÜNÜN ANLAMI

• İnsan, kendi yanlışından dolayı kötü bir duruma düşerse yakınmaya hakkı yoktur.

KENDİ DÜŞEN AĞLAMAZ ATASÖZÜNÜN HİKAYESİ

Çelik tencere ile toprak çömlek bir mutfak­ta karşılaşıp arkadaş olmuşlar.

Oradan buradan konuşurlarken oturmak­tan sıkılmış tencere, “Gel, biraz gezelim,” de­miş çömleğe.

Çömlek, bir tencereye bakmış, bir de ken­dine: O çeliktir, kendisi toprak! Oturup sohbet etmekte bir sorun yokmuş ama birlikte gez­meye çıkmanın tehlikeleri olduğunun farkın­daymış.

“Dışarısı benim için tehlikelerle dolu, bir taşa filan çarparım sonra,” diye isteksizliğini belirtmiş.

“Merak etme,” demiş tencere, “araya gi­rer, korurum ben seni. Yeter ki gezme teklifimi kabul et sen!”

Tencerenin böyle güvence vermesi karşı­sında, daha fazla direnememiş çömlek; iste­meye istemeye de olsa:

“Peki,” demiş, “madem öyle diyorsun!”

Birlikte çıkıp mutfaktan, düşmüşler yola… Düz yolda sorun çıkmamış hiç; güle, konuşa ilerlemişler. Ama küçük bir tümsek çıkınca ön­lerine, tencere çukuru görememiş bir an; sal­lanmış sağa sola…

Çatt! Çarpmış çömleğe! Kulbu kırılmış çömleğin. Tencere özür dilemiş dikkatsizliği için ama ne fayda! Olan olmuştur bir kere…

Derken bir elektrik direği çıkmış önlerine. Tencere artık dikkatli ya! Atılmış hemen! Çömleğin başına bir şey gelmesin diye, direkle çömleğin arasına girmek istemiş. İstemiş ama bu sefer de telaştan kayıp çarpmamış mı yine çömleğe?

Gövdesinde oluşan çatlaklara ağlamaklı gözlerle bakan çöm­lek:

“Kendi düşen ağlamaz,” diye mırıldanmış, çelik tencereyle gez­meye çıktığına bin pişman.