Kozanoğlu Türküsünün Hikayesi Sözleri Notaları

Kozanoğlu Türküsünün Hikayesi Sözleri Notaları

Kozanoğlu Türküsünün Hikayesi

Türkülere kahraman olan Kozanoğlu, Afşar’ların Kozanlı oymağının reisi olan bir ailedendir. Bu oymak önceleri Karamanoğulları’nın, sonradan da Osmanlı Devleti’nin maiyetinde bulunup, Kozan havalisininin idaresini yürütüyordu. Kozan dağlarındaki Varşak’lar (Varşak aşiretinden olanlar) bunların piyadesi, Çukurova’daki Afşar’lar ise süvarileri idiler. Kozanoğulları bu havalide uzun müddet hüküm sürdüler, halkın hak ve hukukunu iç ve dıştaki saldırganlara karşı korudular. Orta Anadolu derebeylerinden Çapanoğlu Süleyman Bey’in Kozan bölgesini istila için gönderdiği askerler Yusuf Ağa tarafından perişan edildiği gibi, bir müddet sonra Mısırlı İbrahim Paşa’nın Kozan’ı almak için gönderdiği askerler de dağlarda Kozanoğlu Mehmet Bey’in kuvvetleri tarafından yenilgiye uğratıldı. Yusuf Ağa’dan sonra Ali Bey, ondan sonra Ali Bey’in oğlu Mehmet Bey Kozan Beyliğine geçtiler. Kozan Beyliği gittikçe kuvvetleniyordu.

1882 senesinde Sultan Aziz zamanında Sadrazam Ali Paşa’nın Kozan Beyliği’ni ortadan kaldırmaya karar vermesi üzerine Derviş Paşa kumandasında “İslâhiye Fırkası” adı altında bir kuvvet teşkil edip Kozan’a gönderildi. Ahmet Bey ile Yusuf Bey ve Kozan hanedanına mensup diğer beyler, Halil Bey. Ali Bey ve Hüseyin Bey’ler devlete bağlılıklarını hemen bildirdiler. Ahmet Beye Kütahya valiliği, diğer Beylere de birer memurluk veya maaş verilerek dağıtıldı. Kozan bir sancak haline getirildi.

Kozanoğlu Yusuf Ağa Sivas’ta oturmağa memur edildiğinden muhafız askerleri himayesinde yola çıktı. Fakat aşiretlerinden bir kaçı yolunu kesip onu muhafız askerleri elinden aldılar.

Yusuf Ağa da durumu değerlendirmek istedi. Kozan’a gelerek bütün aşiretleri isyana kaldırdı. Bunun üzerine Müşir Derviş Paşa, İsmail Paşa kumandasındaki bir müfrezeyi Yusuf Ağa üzerine gönderdi. Kısa bir çatışmadan sonra Yusuf Ağa esir düştü ve astırıldı, taraftarları da dağıtıldı.

Türkü, Kozanoğullarından Yusuf Bey’in dağlardaki hayatı ve üzerine gönderilen kuvvetlerle yaptığı mücadelenin ifadesidir.

Devlet millet kavramlarından habersiz bu derebeylerinin nizam askerlerini düşman sayması, onlarla çatışması, düzeni ve dirliği saymaması elbette ki beğenilecek bir özellik değildir.

Yalnız, gelenek ve görenekleri, atadan kalma yurt parçasını, kendisine bağlı halk topluluğunun hak ve hukukunu korumayı bir namus borcu bilerek çarpıştıklarını düşünürsek, kendilerini harekete geçiren duygunun eşkiyalık değil, o zamanlarda pek makbul olan aselet, mertlik ve yiğitlik duygularının olduğunu görürüz. Eğer bu böyle olmasıydı geniş bir halk topluluğunun kendilerine yürekten bağlılıklarını göremezdik.