Necmi Onur

Cumhuriyet devri yazarlarından, 18 Şubat 1925 – 21 Aralık 1992, doğ. Harput/Elazığ, ölm. İstanbul

• İstanbul’da Haydarpaşa Lisesi’ni bitirdi (1944), Hürsöz gazetesinde başlayan (1945) muhabirlik, yazı işleri müdürlüğü gibi görev­lerini değişik gazetelerde sürdürdü.

• Okul sıralarındayken hayatını tatil aylarında zahmetli işlerde çalışarak kazanmış olan Necmi Onur, yakından tanıdığı çileli kim­selerin çaresizliklerini yansıtan röportaj ve hikâyeleriyle tanındı. Röportajlarını Çanakkale Savaşları ve Şehitler Abidesi (1959), Mezarlarında Yaşayanlar (1963), Telsiz Duvaksız Anadolu (1965), Çadır Tiyatrosu (1966), Allah ‘a Giden Yol (1967), İnsan Emeği Bekleyen Ülke Avusturalya (1968), Kanlı Kerbelâ (1968), Şark Cep­hesinde Yeni Bir Şey Yok (1972), Unuttuğumuz Doğu (1980) kitaplarında topladı. Üç hikâye kitabı çıkardı: Asker Cigarası (1964), Deli Feto (1968) ve Grevci Ece-vit (1975). Yedi romanı var: Vicdansız Kadın (1967), Arap Abdo (1974), Kadınlar Daha Çok Sever (1974), Orospu (1. kitap, 1976, 2. kitap 1979), Kör Sait’in Oğlu (1981), Para Babası (1982), Devlet Baba (1984)

• Damdaki Muhalif adlı güldürü­sü, İstanbul’da özel bir tiyatroda oynandı (1974). Ünlü Yazarlarımız Nasıl Çalışıyor röportaj dizisi Yeni Gazete’de çıkmıştı (Ekim 1970-1971). Telsiz Duvaksız Anadolu ile 1965 Gazeteciler Cemiyeti Başarı Ödülü’nü; Çadır Tiyatrosu ile 1966 Gazeteci­ler Cemiyet Başarı Ödülü’nü aldı.