Okuyamayan Çocuk İşçilerle İlgili Haber Yazısı 

Dün gece İstanbul’un varoş mahallerinden birine gittik. Mahalleye girdiğimizde birbiriyle bitişik pek çok ev vardı. Bu evlerin anne ve babalarıyla konuştuk. Anne ve babalar geçim derdinden, hayat koşullarının zorluğundan bahsettiler. Hayat şartları onlar için o kadar zordu ki, çocuklarını okutamıyorlardı.

Bu ailerin her birinin 8-10 tane çocuğu vardı. Bu çocukların hiçbiri okula gönderilmemişti. Okumayan bu çocukların karınlarını doyuracak ekmek bulması gerekiyordu. Baba tek başına 10 tane boğaza bakamayacağından bahsediyordu.

Okuyamayan çocuk işçilerle orda karşılaştık. Her birinin ayrı bir hikayesi ayrı bir hayatı vardı. Kimisi ayakkabı boyacılığı yapıyordu, kimi simit satıyordu kimisi de su… Ama hepsinin gözlerinin içi parlıyordu. Hepsi bize gülümseyerek ve umutla bakıyordu.

Okuyamayan çocuk işçiler için bu hayat belki çok zor ama onların namuslu, saf ve tertemiz insanlar olduğu aklımızın bir köşesinde hep olsun.

Faydalı Bilgi: Televizyon hemen her gün evimize misafir olan aileden biri gibidir. Televizyon olmadan bir hayat düşünmek pek mümkün gibi durmuyor. Televizyon sayesinde belgeselleri, filmleri, dizileri, haberleri izleriz. Ancak gününün çoğunu ekran başında geçirmekte olan insanlar var. Bunlar ne yazık ki televizyon bağımlısı olmuş durumdalar. Televizyonda o kadar çok vakit geçiriyorlar ki başka hiçbir şeye vakitleri kalmıyor. Her şeyin bağımlılığının kötü olması gibi “televizyon bağımlılığı”nın da zararları çoktur. Göz bozulması bel ağrısı gibi fiziksel sorunlarının yanın da sohbetin muhabbetin de yok olmasına neden olabilmektedir. Bunu önlemenin en önemli yolu gün içinde belli bir süre televizyon izlemek olacaktır. Bunun dışında bizi bekleyen son “televizyon bağımlılığı” olacaktır.