Rasim Özdenören

Günümüz hikâyecilerinden, doğ. 20 Mayıs 1940, Kahraman­maraş 8 İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni ve Gazetecilik Enstitüsü’nü bitir­di.

Devlet Planlama Teşkilatı’nda uzman, daire başkanı, genel sekreter ve müşavir (1990 -*) olarak görev yaptı. 8 İlk hikâyesi Gençlik gazetesinde (Maraş) çıkmıştı, Varlık dergisinde görülen ilk yazısı “Köyden Sesler” sayfasmdadır (1 Ocak 1957), şimdi Edebiyat dergisi (Ankara) hikâye ve deneme yazarlarından (1969) 8 Hikâye kitaplan: Hastalar ve Işıklar (1967), Çözülme (1973), Çok Sesli Bir Ölüm (1974). Sapa bir dağ otlağından hasta babasını yağmur altında kente, doktora götünneye çalışan küçük bir çocuğun karşılaştığı güçlükler konulu “Çok Sesli Bir Ölüm” hi­kâyesi, TV’ye uygulandı, film Prag’daki Uluslararası TV Festivalinde Jüri Özel Ödülü’nü kazandı (Haziran 1977). Yazarın diğer hikâye kitapları: Çarpılmışlar (1977), Denize Açılan Kapı (1989), Kuyu (1999), Hışırtı (2000), Ansızın Yola Çık­mak (2000)

• Yazarın hikâye ve roman dışında birtakım inceleme ve denemeleri de yayımlandı: Destanlar ve İşıklar (1967), İki Dünya (1977), Müslümanca Düşünme Üzerine Denemeler (1985), Yaşadığımız Günlere Eleştirel Bir Yaklaşım (1985), Ru­hun Malzemeleri (1986 TYB Yılın Denemecisi Ödülü); Yeniden İnanmak (1987); Kafa Karıştıran Kelimeler (1987); Çapraz İlişkiler (1987); Yumurtayı Hangi Ucun­dan Kırmalı (1987); Müslümanca Yaşamak (1988); Red yazıları (1988); Ben ve Hayat ve Ölüm (1997); İpin Ucu (1997); Acemi Yolcu (1997); Kent İlişkileri (1998); Yüzler (1999); Köpekse Düşünceler (1999); Eşikte Duran İnsan (2000)

• Yeni Devir gazetesinde çıkmış fıkralarından 93 tanesinin toplandığı İki Dünya ile 1979 Tür­kiye Millî Kültür Vakfı jüri özel armağanını kazandı. Gül Yetiştiren Adam (1979) adlı romanından sonra yayımladığı Denize Açılan Kapı (1984) adlı kitabı ile 1985 Yazarlar Birliği Ödülü’nü hikâye dalında aldı.