Son Gülen İyi Güler Deyiminin Anlamı, Hikayesi, Öyküsü, Açıklaması Kısaca

M.Ö. 356-323 YILLARI arasında yaşayan Make­donya Kralı Büyük İskender, yine Makedonya Kralı Philip’in oğludur.

14 yaşında iken ünlü Yunan Filozofu Aristoteles’ten ders almıştır.

Eflatun’un talebesi olan Aristo, İskenderi her saha­da iyi yetiştirmiştir. Savaşlarda, kesin zaferi kazanma­dan geçici ve küçük başarılara güvenmemesini, kendi­sini bunların sevinç, heyecan ve telâşına kaptırmama­sını, daima son gülenin iyi ve devamlı gülebileceği fik­rini ona aşılamıştır.

Yirmi yaşında Makedonya Kralı olan Büyük İsken­der, Yunan eyaletlerindeki kargaşalıkları bastırmaya, susturmaya ve hatta Atina hükümetini egemenliği altı­na almayı başarmıştır.

Her ne kadar Aristo’dan ders alıyor olsa da, İsken­der çok hırslı bir kişiliğe sahip olduğundan, gözü pek doymaz. Kendi ülkesinde hâkimiyeti sağladıktan son­ra, gözünü tüm dünyaya diker. O zamanın en zengin ülkeleri olan “İran ve Hindistan’ı da alsam aman ne iyi olur” diye iç geçirir.

Miladdan önce 334 yılında İskender, otuzbeşbin ki­şilik bir orduyla İran seferine çıkar. Pers Kralı III. Dara’nın altmışaltıbin kişilik ordusu ile İskenderun yakın­larında İssos vadisinde yaptığı savaşı kazanır.

III. Dara’nın ordusu sayıca çok üstün olmasına ve savaş sırasında zaman zaman üstün başarılar kazan­masına rağmen, İskender, akıl hocası Aristo’nun sözle­rini aklından çıkarmaz ve her seferinde “son gülen iyi güler” der, moralini hiç bozmaz

*******************

Bu deyim, anlık zaferlerin, kazançların ve galibiyet­lerin ışıltısı gözlerimizi kamaştırmasın, asıl önemli olan, herşey bittiğinde hâlâ gülüyor olup olmadığımızdır, anlamında kullanılır.