Tuzlayım Da Kokma Deyiminin Hikayesi ve Anlamı Kısaca

İki köylü yol arkadaşı olmuşlar. Birisi askerlik et­miş, az çok görgü, bilgi sahibi olmuş. Diğeri ise pek toy ve bilgisizmiş. Giderlerken karşılarında deniz gö­rünmüş. Toy olan, mavi denizi görünce:

“Aa, bu suları boyamak için kimbilir ne kadar boya katmışlardır?” demiş.

Arkadaşı:

“Bu kadar su hiç boyanır mı? O mavilik göğün rengindendir” derse de öbürü inanmamış. Başlamışlar tar­tışmaya.

“Yok canım ne göğün rengi, boyamışlar besbelli!” “Ya hu, bu kadar su boyanır mı? Bu gördüğün de­nizdir, rengi de, gökyüzünün aksetmesinden böyle ma­vidir.”

Tartışma böyle sürüp giderken, her ikisinin de hara­reti artmış. Başlamışlar sille tokat birbirlerine vurmaya. Bakarlar bu iş tatlıya bağlanmayarak, kavgadan vaz­geçip üstlerini başlarını toparlayıp yine eskisi gibi arka­daş arkadaş yürümeye devam etmişler.

Bir müddet gittikten sonra, denizin boyandığını id­dia eden köylü, kıyıya inerek, denizden bir avuç su alıp yüzünü yıkamış. Bakmış pek bi tuzlu.

“Aman, boyadıkları yetmemiş bir de içine tuz kat­mışlar! Kimbilir  kaç araba yükü tuz harcamışlardır” demiş.

Ötekinin öfkesi yeniden kabarmış, tutmuş bunu de­nize atmış. Peşinden de şöyle bağırmış:

“Tuz attılar ya! Önce maviye boyadılar sonra tuzla­dılar. İçine düşenler kokmasınlar diye böyle ettiler. Aha seni de böyle tuzlayayım da kokmayasın!”

• ••

Bu deyim, kendini yoktan yere pahalıya satanlarla, öve öve bitiremeyenlere söylenir.