Ümran Nazif Yiğiter

Cumhuriyet devri hikâyecilerinden, 21 Mart 1915-28 Ara­lık 1964, doğ. ve ölm. İstanbul

• İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi (1936); savcılık, yargıçlık, Zonguldak ve İstanbul’da avukatlık (1943-50) yaptı, Konya milletvekili oldu (1950), 1954 seçimlerinden kısa bir süre önce milletvekil­liğinden ayrıldı, o tarihten ölümüne kadar İstanbul İkinci Noteri idi. Feriköy Mezar­lığı’nda gömülü.

• İlk hikâyelerini 1932-1933 yıllarında yazmaya, Varlık dergisinde (1934 ->) yayımlamaya başlayan Ümran Nazif, yerli renge önem vererek gerçekçi bir metodla çalıştı; gözleme, yaşanmışa dayandı, konularını toplum ve fert düze­nindeki bozukluk veya bocalamalardan seçti; sosyal çatışma ve yetersizliklerde, geçmişin zamanla acılardan sıyrılmış anılarına sığınan insan psikolojisi üzerinde durdu; hayatının ve mesleğinin akışında yine de ümitli ve sempatik anılar hali­ne girmiş, Anadolu kasabalarındaki gündelik hayatları yansıttı • Hikâye kitapları: Kara Kasketli Amele (1933), İçimizden Birkaçı (1941), Yaşamak İçin (1948), *Gar Saati (1951), Tepedeki Ev (1954), Aşk Üçgeni (1962) • Kömür Havzasında Amele Hukuku adında bir de inceleme yayınlamıştı (1944).