Yarim İstanbulu Mesken Mi Tuttun Türküsünün Hikayesi Sözleri Notaları
Yarim İstanbulu Mesken Mi Tuttun Türküsünün Hikayesi Sözleri Notaları
Yarim İstanbulu Mesken Mi Tuttun Türküsünün Hikayesi
Yöresi: Kayseri
Kuruköprü Köyü’nün fakirliği içinde verilen yaşam mücadelesinin hikâyesidir
Evlenme çağında pek çok genç kız ve delikanlı olsa da kıt kanaat geçinmekte imiş köylüler. O yüzdendir ki gönüllerinde bir sevda olan gençler, kızı oğlu evlenme niyetindeki aileler nasıl bulup buluşturacaklarını düşünürlermiş. Çünkü para kazanmak için kasabaya veya Kayseri’ye gündeliğe gidenler ancak belini doğrulturmuş. Derken köyden iki delikanlı kısmetlerine kavuşup nişanlanmış. Baş göz olmak için para biriktirmeye İstanbul’a gitmişler ve iki sene sonunda düğün yapılmış. Ne var ki köyün olanakları ile evi döndürmek zorlaşınca damatlardan biri çareyi yine İstanbul’a gitmekte görmüş ama giderken karısının da gelmesini istemiş. Karısı toyluğundan mıdır, korktuğundan mı razı olmamış İstanbul’a gitmeye. Kocasının ardından beklemeye koyulmuş ama günler günleri kovaladıkça, haber gelmez oldukça içine kurt düşmüş yeni gelinin. Yeni gelin eskir olmuş, mektup yazıp cevap alamaz olmuş. Annesi ölmüş, köyün diline düşer olmuş. Bu içli mısralar da, yedi yıldır dönmeyen kocaya yakılan ağıt olmuş. Kadın öldüğünde kocası yazdığı mektupları almış mı, kimse bilmemiş.
Yarim İstanbulu Mesken Mi Tuttun Türküsünün Sözleri
Ağam İstanbul’u mesken mi tuttun aman
Gördün güzelleri beni unuttun aman
Sılaya dönmeye yemin mi ettin aman
Gayrı dayanacak özüm kalmadı
Mektuba yazacak sözüm kalmadı
Ağamın giydiği ketenden gömlek
Yok imiş dünyada öksüze gülmek
Bize yakışır mı gurbet beklemek
Gayrı dayanacak özüm kalmadı
Mektuba yazacak sözüm kalmadı
***************
Ağam sen gideli yedi yıl oldu
Diktiğin fidanlar meyveye geldi
Seninle gidenler sılaya döndü
Gayrı dayanacak özüm kalmadı
Mektuba yazacak sözüm kalmadı
***************
Ağamın giydiği ketenden gömlek
Yok imiş dünyada öksüze gülmek
Bize yakışır mı gurbet beklemek
Gayrı dayanacak özüm kalmadı
Mektuba yazacak sözüm kalmadı