Yaşama Sevinci Hikaye
“Yaşama Sevinci Hikaye” okumak için aşağıdaki yayınımızı inceleyiniz.
Yaşama Sevinci Hikaye
Sıcacık güneşin altında güneşlenen, yağmurun yağdırdığı suyu masaj gibi hisseden bir nergis bugünkü konuğum.
Şu anda bizim yaşadığımızı bilmiyor. Gözü ufukta… Kendisine gelip güzel kokusunu içine çekip ona her gün şarkılar söyleyen bir çocuğu bekliyor. Suyunu verip onunla saatlerce sohbet eden bir çocuk gözlerinde. Ancak ne olduysa gelmiyor o çocuk. Birkaç haftadır hissetmiyor bu koruluktaki samimiyeti, içtenliği. Aslında bir gelse, bir duysa o baldan tatlı sesini. Bir savursa altın saçlarını, özenle örülmüş saçlarını bir gösterse o da sevinecek. Ama gelmiyor işte. Şaka arkadaşı gelmiyor nergisin. Acaba kızdı mı ona? Hiçbir şey dememişti ki nergis, neden küsmüştü? Hayır, hayır küsmezdi. Barış doluydu o çocuk, küsmezdi. İçi el vermezdi. Affederdi hep. Ne olmuştu acaba? Merak etmişti şimdi.
Çocuk da düşlüyordu nergisi. Birkaç gün susuz kalmıştı, oysaki tam polenlerini etrafa yollayacakken, neslini devam ettirecekken gelmemişti çocuk. Altın saçlı çocuk, gül yanaklı çocuk. Hep gülümseyen yüzü bir anda ışığını yitirmişti. Dışarı çıkamıyordu, onu bekleyen bir nergisi olsa bile. O zaman hasta olabilirdi. En kötüsü ise nergisine bulaştırabilirdi. Vazgeçti gitmekten ama düşündü ve bir anda kocaman bir gülümseme yayılmıştı yüzüne.
Bir çözüm, bir çözüm bulmuştu işte çocuk, güvercin. Evet, yanlış duymadınız bir güvercin. Posta güvercini. Nergisin yakın arkadaşıydı güvercinin. Bir de kaplumbağa vardı. Kaplumbağa, hani şu yazar olan. “Tavşan ve Kaplumbağa” öyküsündeki kaplumbağa. Olimpiyatlara katılmak yerine yazar olmuştu. Çocuk yüzünü güldüren masalları yazan bir yazar. Çocuk tanıyordu onları. Nergis tanıştırmıştı.
Çocuk bir melodi tutturdu ağzıyla “Trallallallaaaaa trallallallaaa la la la la laaaa…” Bunu önceden yazmışlardı. Sözleri de var da biraz karışık şimdi sadece melodi var dillerde. Güvercin bir duydu bu sesi pırrrrrr havada, pırrrrr orada, pırrrrr çocuğun yanında. Çocuğun planı işe yaramıştı. Önemli olan zorluklara karşı ayakta durmaktı, yaşam sevincini yitirmemekti. Kısa bir süre midir, uzun bir süre midir bilmem ama bildiğim şey şu ki böyle de çok eğlenmişlerdi. Çocuk bir torbaya su koyuyor, güvercin onu nergise götürüyordu, yine suluyordu nergisi.
Dedim ya önemli olan yaşam enerjini kaybetmemekti. Başarmışlardı, ayrı yerlerde ama yine beraber gülüyorlardı.
“Yaşama Sevinci Hikaye (Çocuklardan Ev Yapımı Öyküler)” ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
