Yaşamımızdaki Renkler Adlı Metindeki Sorular

Metinde, düşüncenin anlatılmaya başlandığı yer neresidir? (giriş bölümü)

Yeni  bir eve yerleşmek, yeni bir semte yerleşmek, yeni bir düzen kurmak; yeni bir yaşama başlamak gibidir. Yıllarca oturduğunuz semtten bir başkasına taşınmışsınızdır. Eski eviniz artık, iyi kötü anılarda, geçmişte ve bir başka yerde kalmıştır…

Metinde, düşüncenin açılıp genişletilmeye, zenginleştirilmeye başlandığı yer neresidir? (gelişme bölümü)

Her zaman hüzün kokar kapıyı üzerine çekip artık boş evi kilitlemenin bir anlamı kalmadığı anda. Gözleriniz dolu dolu olur ama ağlayamazsınız; gözyaşlarınız, bir tek siz bilirsiniz, içinize dökülüverir.

Evet, yaşam sürer. Bir yenisine, renklerin belki bir yenisine kavuşacak, belki de çok mutlu olacaksınızdır. Ne var ki o kö­şelerde mutlu anılar kalmışsa ve bir daha geri gelmeyecekse sokak kapısından son kez çıkarken buruk bir sesle “işte hayat” demekten kendinizi alamazsınız.

Burada bir terk ediş ve bir terk ediliş vardır. Siz evi bırakıp bir başka eve yol alırken terk etmişsinizdir ama aslında anılar da sizi terk etmiş ve yalnız kalmışsınızdır…

Belki o sırada yapılacak tek iş, mor ampullü lambayı yakıp bakmaktır.

Olan olmuş, anılar, eviniz bir kez daha gelmemek üzere geride ve geçmişte kalmıştır.

Metinde, düşüncenin sona erdiği yer neresidir? (sonuç bölümü)

Acaba önemli ve anlamlı olan, yeni renkler mi bulmaktır yoksa var olanı

yitirmemek midir? Belki her ikisinin de verdiği haz ve mutluluk başka başkadır ama, yitirilen bir şeyin ardında hep hüzün vardır.

Hüzün ise belki mordur, belki de mavi.