12. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Ordinat Yayınları Sayfa 151
“12. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 151 Ordinat Yayınları” ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.
12. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Ordinat Yayınları Sayfa 151
Ferhunde bu hayata daha fazla dayanamayacağını söyleyerek evi terk eder. Bunun sonucunda üçüncü yaprak da kopmuş olur. Daha sonra Necla da kendini zengin gösteren bir Suriyeli adam ile evlenir. Fakat mutlu değildir ve babasından yardım istemek için mektup yollar. Ali Rıza Bey ise onun bu isteğini reddeder ve yaşamına devam etmesini söyler. Böylece dalın dördüncü yaprağı da kopar. Leyla, zengin bir avukat ile beraber yaşar; Ali Rıza Bey bunu bir arkadaşından öğrenir. Namusuna düşkün olan Ali Rıza Bey, Leyla’yı evden kovar. Leyla, avukatın Taksim’de tuttuğu eve yerleşir. Böylece dalın son yaprağı da kopmuş olur. Nihayetinde Ali Rıza Bey, Leyla’nın eve gelmesini kabul eder ama kendisi evden ayrılacaktır.
(Aşağıdaki bölümde Leyla’nın eve dönmesinden sonra kendisi ve ev ortamının durumu anlatılmaktadır.)
Aile, artık küçülmüştü. Evde Leyla ile Ayşe’den başka çocuk kalmıyordu. Ali Rıza Bey, kışa doğru Bağlarbaşı’ndaki evi sattı. Bütün borçlarını temizledi. Elinde kalan para ile Dolap Sokağı’nda bir ev aldı.
Burası iki büyük odalı, karanlık, harap bir yerdi. Çocukların hep bir ağızdan “Cehennem” ismini verdikleri eski evleri bunun yanında Cennet bağının köşkleri gibi idi. Fakat elde kalan para ile daha iyisini almaya imkân yoktu. Hayriye Hanım, evi ilk gördüğü zaman beğenmemiş: “Biraz daha beklersek belki daha zararsız bir şey düşünürüz.” demişti. Fakat artık eskisinden büsbütün başka bir adam olan Ali Rıza Bey, acı bir alayla gülerek:
“Bekleyelim mi? Yağma mı var? Nasıl eldeki beş on parayı geçen seneki para gibi çarçur ettirip beni sokakta bırakır mısınız?” demişti. Çocuklar eve, bir mezara girer gibi ağlaya ağlaya girdiler. Ali Rıza Bey de aşağı yukarı aynı histe idi. Fakat buna rağmen kapıdan ilk adımını atarken gayri ihtiyari elindeki anahtarı dudağına götürdü: “Allah yokluğunu göstermesin…” diye dua etti.
Leyla, son vakadan beri hâlâ düzelememişti. Eve girdiklerinin ikinci günü: “Başım… Başım…” diye haykırarak yatağa düştü. Kırk beş gün dil, ağız vermeden yattı. Bereket versin hastalık tehlikeli bir şey değildi. Civarda oturan bir tekaüt doktor:
“Sinir… iyi yedirip içirin. Sıkmayın; bir şey kalmaz…” diyordu. Doktorun söylediği gibi Leyla, bir buçuk ay sonra ayağa kalktı. Fakat büsbütün başka Leyla olarak… Hastalık esnasında bir gece onu yataktan almışlar, yerine bir başka insan koymuşlar gibiydi. Çok zayıftı. Yeni yürümeye başlamış bir çocuk gibi güçlükle geziniyor, ikide birde gözleri karararak elleriyle yüzünü kapıyordu. Çehre değişmiş olmakla beraber yine güzeldi.
Hastalık, bu çehreye mahzunluğa benzer bir şey getirdiği için Ali Rıza Bey, onu hatta eskisinden de güzel buluyordu.
Leyla’nın yüzü gibi ahlâkı da değişmişti. Artık eskisi gibi vara, yoğa hırçınlaşmıyor, kaderine tamamıyla boyun eğmiş görünüyordu.
Ali Rıza Bey, yaşanılanları artık çekemez olur ve evi terk eder. Adapazarı’nda olan kızı Fikret’in yanına gider ve Fikret’in orada mutsuz olduğunu görür. Kocası ve üvey çocuklarıyla arası iyi değildir. Bunu gören Ali Rıza Bey İstanbul’a geri döner ama birkaç gün eve gitmez. Daha sonra hasta olur ve eski bir arkadaşı sayesinde hastaneye kaldırılır. Bir gün Hayriye Hanım ve kızı Leyla hastaneye gidip onu alırlar ve Taksimdeki eve giderek yaşamlarına orada devam ederler.
Reşat Nuri Güntekin, Yaprak Dökümü (Metnin orijinaline uyulmuştur.)
- Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır.
12. Sınıf Ordinat Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Sayfa 151 ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
