9. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 126 (MESEM)

“9. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 126 Meb Yayınları (MESEM)” ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.

9. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 126 (MESEM)

Fakat niçin kör?

KÖROĞLU — Alçakça gözlerini oydular.

SES – Kim?

KÖROĞLU — Bolu Beyleri.

SES — Ve sen bu hatırayı çok uzak buluyorsun, öyle mi?

KÖROĞLU — Kusura bakma. Ben bir haydudum. Herkes beni kınar. Ama sen bir dost gibi konuşuyorsun.

SES — Baban seni Bolu Beyi’nden öcünü almak için gönderdi. O zaman toy bir delikanlıydın. Yellerle boğuşuyor, sellerle kapışıyordun. Bindiğin Kır At’ı, yedeğimde, buraya getirdim. Çamlıbel’de bir kule yapmak için sana öğüt verdim. Hatırlıyor musun? (Sütun hâlinde bir belirir, ilerler, Köroğlu’ya yaklaşır. Işık sütunu içinde bir tayf görülür.)

KÖROĞLU — Kaman Ata!

KAMAN — Hiçbir gün, içini dökmek için çekildiğin bu kuytu yerde, seni bu akşamki kadar bunalmış görmedimdi. İşte sana göründüm.

KÖROĞLU — Yirmi yıl döğüştüm, savaştım. Daha babamın öcünü…

KAMAN — (Sözünü bitirmeden, Köroğlu’ya) Yalnız babanın değil, bütün zulüm görenlerin öcünü almalısın.

KÖROĞLU — Bunu nasıl yapabilirim?

KAMAN — Gök Tanrı seni bu iş için seçti.

KÖROĞLU — Benim gücüm yetmez buna.

KAMAN — Kır At sende oldukça gücün eksik olmaz. Kır At ışık dölüdür. Kır At’ı senin için bu yeryüzüne indirdim.

KÖROĞLU — Tut ki, Bolu Beyi’ni öldürdüm. Bir kötü eksilir aradan, bir kötü gelir onun yerine. Ne çıkar bundan?

1 KAMAN — Bu dünyaya bir ün, bir ad ister. Öyle bir ad ki zalimlerin yüreği titresin, onu duyunca. Zulüm görenlerin gönlü umutla dolsun. Destanlar onu söylesin, ozanlar onu dinletsin. Oğuz’un töresi bu!

KÖROĞLU — Bunu ben de düşündüm.

KAMAN — Ünün dört tarafa yayıldı. Günden güne zulüm görenler sana koşuyor. Bütün umutlar sende. Özün için bu yeryüzünde imrendiğin hiç, hiçbir şey olmasın. Ne beylik, ne mal, ne para…

KÖROĞLU — Hiç, hiçbir şey… Yalnız…

KAMAN – Söyle.

KÖROĞLU —Toyluk işte… Bir gün, daha yalnızdım o zaman Çamlıbel’de, sazım kırıldı. O benim dert ortağım, biricik arkadaşımdı. Onsuz duramadım. Dağdan şara indim. Hiç kimse beni tanımadı. Usta bir sazcı buldum, sazımı verdim onarmaya. Ama sazcının bir kızı varmış, gönlümü kaptırdım. Ertesi günü usta sazı onardı. Ben ona sedef işlemesini de söyledim. Günler geçti, saz da sedeflendi. Ama ben kızın derdinden hiçbir şey göremez oldum. Nihayet ben onu, o beni istedik. Bir gün, beş gün, on gün… Başladım rahatsızlanmaya. Dağın yellerini, dağın yollarını özledim. En fenası, gece olsun, gündüz olsun, babamın hayali gözümden çıkmaz oldu. (…) Çamlıbel’e dönmeyi düşündüm. Ana olacak bir kadını, benim gibi bir haydut, nereye götürsün? “Al,” dedim, “şu kolçağı. Eğer bir oğlum olursa koluna bağla. Adı Arslan olsun. Büyüyünce o beni arar bulur.” O gün bu gün, var mı yok mu, sağ mı öldü mü, beni arayıp durur mu, bilmem.

• Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır.

9. Sınıf Meb Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Sayfa 126 (MESEM) ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.