Büyük Yolculuk Kitap Özeti

Kâmuran Şipal’in hikâye kitabı (1969)

• Altı uzun hikâye. Kitaba adını veren ve bir tren yolculuğu boyunca, sonra da yabancı bir kentin otelinde bir suçluluk duygusunu geliştiren ilk hikâye, bu duygunun türlü nedenlerine eğilen diğer hikâyelerin
sonuna alınsaydı, bir yalnız adam portresi, sebep ve sonuç bağlantılarıyla daha belirginleşirdi. Ve Karşıdaydı hikâyesinde yıllar sonra karşılaşılan, Almanya’ya işçi giderken vedalaşmaya gelmiş bir üvey kardeş, yazara çocukluk anılarından kaçıp kurtulmuşluğun, böyle bir güvenin boşuna ve uzakta kalmanın ancak kendini bir aldatmaca olduğunu duyurur. Bol Uykular hikâyesinde yalnız-adam, yıllardır kiracı olarak oturduğu bir evden, bu sefer kimselere duyurmadan, gene bir süre için çekip giderse, bu görünmeyişinin ev sahiplerinde, yakın kahvedeki dostlarında ne gibi yorumlara yol açacağını hayal eder. En iyisi uyumaktır, uyku haplarıyla bol bol uyumak ve uyur. Gülümsedi Az hikâyesinde iyi uyunmuş bir başka gecenin sabahında, gönlünde yaşama sevinci uyanır. Gün boyu mutlu gülümseyen kimselerle karşılaşır. Eve döndüğünde bu defa bir Ramazan akşamının Tanrı’ya yaklaşılan saatlerindeki huzuru yaşar. bir başka gün Dört Duvar arasında, odasında bunalmış, geçmişin ve şimdi’nin, kapanmayan bozuk bir kapının sesleri gürültüleri içinde sinirli gergin, kendini gene sokaklara atacaktır. sonuncu hikâye Kurban’da, hikâyelerin kahramanı, yakın geçmişinden bir başka kesit verir: karısı, annesinin evine dönmüştür. Genç adam, ısrarlı davetini geri çeviremeyerek, altındaki kata, ev sahibinin yanına iner. Adam, karısını boşamıştır; dert ortağı gözüyle baktığı genç adamı, aklınca teselli eder. Genç, ondan kurtulunca kayınvalidesinin evine gider, karısını alır, parka götürür. Genç kadın barışma teklifini kesinlikle reddeder. Son deneme boşa gitmiş ve delikanlı, kendi açısından sebeplerini tam açıklayamadığı kirgınlık birikimlerinin kurbanı olmuştur. • Hikâyeler, yarı yarıya, çocuksuz olmaktan ileri gleme bir evlilik çözülüşüne yakılmış toplu bir ağıt; bu ayrılışın getirdiği yalnızlık ve pişmanlıkların dolaylı anlatımıdır. Gülümsedi Az hikâyesinde bu durum ve bu özlem, açıkça hissedilir.