Eddi Anter Kesmeşeker Kitap Özeti

“Kesmeşeker” 2016 yılında Destek Yayınları’ndan çıkan 272 sayfalık bir kitap. “Kesmeşeker” kitabının yazarı Eddi Anter. Eddi Anter ismini “Lilly- Ben Bir Arap Yahudisi’yim” adlı kitabıyla duymuştuk. Bu kitabı uzun süre kitap listelerinin en üstünde yer almıştı. 2016 yılında çıkardığı son romanı olan “Kesmeşeker” ile de okurlarıyla olan hasretini bitiriyor.

Eddi Anter yazmış olduğu son kitap olan “Kesmeşeker” tavsiye ettiğimiz kitaplardandır. 

Kesmeşeker kitabından küçük bir bölüm

********************

Doğumum bile plansız, arzusuz ve isteksiz gerçekleşmişti besbelli. İstenmemenin ne olduğunu her gün yaşadıkça, haliyle bu dünyaya ne diye geldim diye sorguladım. İstenmeyen biri olduğumu bilmek iyi hissettirmezdi. Bunu hemen her fırsatta dile getiren babam söylemekten ayrı bir haz alırdı. Beni yaratan o sanırdınız. Benim sahibimdi ya da öyle davranırdı. İstediği her şeyi bana yapabileceğini düşü­nür ve de yapardı. Kimseye karşı sorumluluğu yoktu sanki. Ben onun malıydım. Hem döver hem söver, duvardan du­vara atıp tutardı. Sanırım şimdi hesap verme zamanı geldiği için işler değişiyor…

İçimi tarifi zor bir huzursuzluk kapladığında kötü hisset­tim. Sonra, ilkokul bittiğinde başımdan geçenleri hatırla­dım. Hiç unutmamıştım ki… Tüm korktuklarım başıma gelmişti. Korktuğun başına gelir derlerdi; ben inanmazdım. Haklılarmış. Hep haklıdırlar zaten… Herkes her zaman hak­lıdır. Ne yazık ki benim dışımda herkes.

Annem ne yapıp etmiş babamı kandırmış, ortaokulu okumak üzere beni yatılı yollamaya karar vermişlerdi. Farklı bir şehir, değişik bir ortam ve beni bekleyen yalnızlık kor­kusu… Beni kurtarmak için mi daha iyi bir eğitim alayım diye miydi halen bilmiyorum. Hiç sormadım… Evin içinde perişandım ancak annem vardı. Sevgi ve ilgisiyle devam­lı bana destek oluyordu. Şimdi ondan uzak kalacak, farklı yalnızlıklara sürüklenecektim. Anasının kuzusu ne demektir öğrenmiştim. Yaşadığım his aynen kuzu gibi olmaktı. Ben kuzuydum. Kuzu gibi ağladım, yalvarıp yakardım, gayet iyi anımsıyorum. Anneme, babama ve Allah’a. Olmadı. Din­lemediler beni. Sığınacak kimsem, yerim, mabedim kalma­mıştı. Hayata teslim oluyordum farkında değildim…

********************