Konuşma Esnasında Nefes Alıp Verme Yerleri

Konuşma Esnasında Nefes Alıp Verme Yerleri

Nefes alıp verme anları konuşmanın durak yerleridir, konuşmacının yorulmasını engeller.

Konuşma esnasında söz dizimi bakımından nerelerde nefes alıp verileceğine dikkat edilmelidir. Bunları şöyle sıralayabiliriz: Nefes alıp verme yerleri (/) işaretiyle gösterilmiştir.

Cümle ve satır sonlarından sonra nefes alınıp verilmelidir:

İnsan, dünyanın resmini çizmeye koyulur (/)Yıllar geçtikçe boşluğu ülkeler, krallıklar, dağlar ve insanlarla doldurur (/) Ölmeden kısa bir süre önce de, sabırla oluşturduğu labirentin çizgilerinin kendi yüzünün hatlarını ortaya çıkardığını fark eder.

İç içe geçmiş birleşik cümlelerde alıntı cümlenin başında ve sonunda nefes alınıp verilmelidir:

(/)“0 bensiz yapamaz!”(/) sözü aslında, (/)“Ben onsuz yapamam!”(/) gerçeğinin saptırılmasından başka bir şey değildir.

Sorulu cevaplı anlatımlarda soru ile cevap arasında nefes alınıp verilmelidir:

Sevgili Âşık Veysel, Avrupa ülkelerinin müziği için ne dersin? (/)
Müzik su sesi gibidir, hepsinden hoşlanırım.

Kısa cümleler ve hitaplar nefes alıp vermeyi gerektirmez, kısa bir durak bu yerler için yeter İldir:

Bayım (/) benim yaşa gelince okumaz insan, tekrar okur sadece.

Sıralı-bağlı cümlelerde “ve” bağlacından sonra durmak cümlenin devamındaki anlamı kuvvetlendirecekse nefes alınıp verilmelidir:

Bildiklerimiz hakkında yalan söylemeyi reddetmeli ve (/) doğruyu haykırmalıyız.

Aynı cümlede karşıtlık varsa bu karşıtlığı açığa çıkarmak için nefes alınıp verilmelidir:

Dışa vurulmayan düşünceler, denizin dibindeki inci gibidirler değerlidirler, (/) ancak kullanılmadıkları için bir işe yaramazlar(/)

Okunan cümle uzunsa özneden önce nefes alınıp verilmelidir:

Doğu (/) Batı’ya göre coğrafi konum olarak, Kuzeydoğu Afrika’nın bir bölümüyle, Asya kıtasını kapsıyor, içinde de Çin, Hint, Japon, Tibet ve İslam felsefesiyle, bilim dünyasını barındırıyor.

Bir şeye ait niteliklerin peş peşe sıralandığı durumlarda ilk niteliğin ardından nefes alınıp verilmelidir:

Cumartesiler, yolculukları (/) uzun yürüyüşleri, gölgeli ikindi sohbetlerini, akşam vaktine sıkıştırılıveren neşeli, bol çiğlikli çocuk oyunlarını çağrıştırıyor bende.