Babandan mı Kaldı Deyiminin Anlamı ve Hikayesi Kısaca

Sultan Mahmud’un diğer sultanlarda olmayan garip özellikleri vardı. Meselâ sık sık, yanına vezir­lerinden birini alıp halkın arasına karışırdı. Günlerden bir gün, yine birisini yanına almış, “Şöyle bir Anadolu yakasına uzanalım” demiş.

Bir müddet dolaştıktan sonra karşılarına bir çiftlik çıkmış. Çiftlik sahibi bunları tanımamış. İkramda bu­lunmuş.

Sultan Mahmud, çiftçinin ev sahipliğinden pek memnun kalmış. Ayrılırken:

“Ağa, yolun İstanbul’a düşerse beklerim. Beşik­taş’ta kime sorarsan herkes bilir ve tanır, Adım Mah- mud’tur. Haydi sağlıkla kal” demiş.

Aradan uzun bir zaman geçmiş. Köylü bir kurban bayramından evvel, koyunlarını satmak için İstanbul’a gelmiş. İşini gücünü bitirdikten sonra bütün saflığı ile, “Şu bizim Mahmut Ağa’yı bir göreyim” demiş.

Beşiktaş’ta sormuş soruşturmuş. Artık fukarayı de­li sanıp işletmişler mi bilinmez, adamı sarayın kapışma göndermişler.

Nöbetçiler, Sultan Mahmud’un böyle tuhaf yanları olduğunu bildiklerinden hemen kendi akıllarınca yüz geri edememişler, içeriye haber salmışlar.

Emir tez gelmiş:

“Buyur edin!”

Köylüyü güzelce bir salona almışlar. Gariban böyle büyük bir evi daha önce görmediğinden şaşırmış kal­mış.

Az zaman sonra, tüm ihtişamıyla sultan kapıdan içeriye girmiş. Konuşmuşlar halleşmişler ve sofraya ge­çilmiş.

Kurulan sofra, köylünün hepten aklını başından al­mış. Kendi kendine:

“Bu Mahmud Ağa, büyük birisi ama çıkartamıyo­rum kimdir!” diyormuş.

Padişahın güler yüzünden, tatlı dilli davranışından

dili açılmış ve konuşmaya başlamış.

“Mahmut Ağa bu saray senin mi?..”

“Benim.”

“Bu kaşıklar, kâseler altın ve gümüş müdür?..”

“Öyledir Ağa.”

“Peki.. Söyle bakalım bana, bunları sen mi kazan­dın, babandan mı kaldı?”

• ••

Bu deyim, “Babanın malı mı” veya “Baban mı yap­tırdı” diye de kullanılır. Kendisine ait olmayan bir mül­ke, sahibiymiş gibi davrananlara söylenir.