10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Cevapları Sayfa 573
10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Sayfa 573 Cevapları Meb Yayınları‘na ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.
10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Cevapları Sayfa 573
Metni okuyunuz ve soruları metne göre cevaplayınız. (Metin, aslına sadık kalınarak alınmıştır.)
Doğduğum Şehir
(…)
Önce size doğduğum şehri anlatayım. Usturumca, Osmanlı İmparatorluğunun Rumeli denilen Avrupa bölgesinde bulunan küçük bir kasaba idi. Usturumca o vakitki Selânik vilâyetine bağlı idi. Kasabada oturan halk ikiye ayrılmıştı. Şehrin üst bölgesinde Hıristiyanlar, çoğunlukla da Rumlar otururdu. Rumlar daha iyi evlerde oturur, şehrin ana ticaret işlerini ellerinde bulundururlardı. Türkler şehrin alt bölgesinde yaşarlardı. Bunları da üç sınıfa ayırmak mümkündü. Bütün kasabanın servetini ellerinde bulunduran ve kendilerine ağa ve bey sıfatlarını yakıştıran egemen sınıf. Bunlar kasabanın yüze yakın köyünü ellerinde bulunduruyorlardı. Örneğin kasabanın en büyük evinde yaşayan, yirmiden fazla köyün gelirini toplayan Süleyman Paşa diye biri vardı. Evinde haremiyle kapalı bir hayat yaşardı. Onlardan sonra beyler gelirdi. Bunların da sayısı çok değildi. Ama her birinin birkaç köyü vardı. Babam Hacı Halim Ağa, bu ağa sınıfının en zayıflarından biriydi. Bizim şehre atla bir saat uzaklıkta bir köyümüz vardı. Toprakları Bulgar köylüleri işletirdi. Bizim toprakları işleyen köylüler, topraktan yapılmış karanlık evlerde yaşarlardı. İşledikleri topraklardan elde edilen ürünün yarısını alır, ötekini bizim ambarlara boşaltırlardı. Biz yazın, hasat zamanı ailece köye gider çiftlikteki binaya yerleşirdik. Bu göç, biz çocuklar için eğlenceli olurdu. Harmanların dövülüşüne katılır, sabahları erkenden bostanlara gidip karpuz kavun yerdik.
Tarihin bize öğrettiğine göre Osmanlı Türkleri, on üçüncü yüzyılda iki koldan Avrupa kıtasına geçerek ta Sırbistan ve Yunanistan’a kadar sarkmış ve bu yerlere yerleşmiştir. İkinci bir kol, Karadeniz kıyılarını izleyerek Tuna boyuna inmiş ve sonra Rumeli’ye sarkarak Selânike kadar gelmiştir. Bizim babalarımızın bu Osmanlı Türkleri arasında buralara gelerek Usturumca’da yerleşmiş olmaları ihtimali çoktur. Zaten aradan beş altı yüzyıl geçmiş olmasına rağmen kılık kıyafet, dil, din, âdet ve gelenekler hep Orta Asya halklarını hatırlatmaktadır. Yediğimiz yemekler Orta Asya halklarının yemekleriydi. Bugün bile Orta Asya’da evlerde karyola ve masa, iskemle filan bulunmaz. Bizim evlerde de bunlar yoktu. Yataklar yerlere serilir, onların üzerinde yatılırdı. Yemek masada çatal bıçakla değil, yerde elle yenirdi. Ortaya geniş bir renkli çarşaf serilir, bunun üstüne geniş bir sini konur, bizler bu sininin etrafında diz çökerek veya bağdaş kurarak sıralanırdık. Sonra ortaya konan sahandan yemeğimizi elimizle alıp yerdik. Evlerin biçimleri bile Orta Asya evlerini hatırlatırdı. Evler geniş bir duvarla çevrilmiş bir bahçe içinde bulunurdu. Ben Özbekistan ve Türkmenistan’da evlerin aynı biçimde olduğunu görüp şaşmıştım. Sözün kısası bunlara benzer birçok âdet ve gelenekler, babalarımızın Orta Asya’dan gelmiş olduklarını gösterir.
Kasaba yalnız pazar günleri canlanırdı. O gün köylüler ürünlerini satmak, ihtiyaçlarını almak için şehre inerlerdi. Onlar gitti mi şehir gene alışılan sessizliğine gömülürdü. Günümüz sokaklarda geçerdi. Oyuncaklarımızı bile kendimiz yapar, oyunlarımızı kendimiz icat ederdik. Bu nedenle oyuncaklarımız da oyunlarımız da sınırlı idi. At kılından top, odundan topaç yapardık. Ama en büyük oyuncağımız sapandı. Bunu da kendimiz yapardık.
Zekeriya Sertel, Hatırladıklarım
- Cevap: Bu sayfada herhangi bir soru bulunmamaktadır.
10. Sınıf Meb Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Sayfa 573 Cevabı ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
