11. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Cevapları Sayfa 73
11. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Sayfa 73 Cevapları Meb Yayınları‘na ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.
11. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Cevapları Sayfa 73
Aşağıdaki metni okuyunuz. Metinden hareketle soruları cevaplayınız. (Metin, aslına sadık kalınarak alınmıştır.)
(…)
Menevşeler Ölmemeli
Akşam oluyordu. Şehir, donan bu şeyler arasında ışıklarını yakmış, bilmediği bir geceye hazırlanıyordu. Geniş bir kaldırım üstünde gidip gelen insanların içinde bir kişi kara benziyordu. Ötekiler, kendilerinden olmayan bu adamın farkında bile değillerdi. Gidişlerinde kendileri, gelişlerinde yine kendileri vardı.
Bu dört yol ağzında gelip geçenler azalmıştı, bir ses durdurdu onu bu defa. Cılız, korkak, küçük bir ses. Ama cılızlığına, korkaklığına rağmen gizli bir umutla yiğitti. Adam, elinde olmadan döndü. Gözleri çarpıntılı bir sevinçle sesin geldiği yeri aradı. Tam köşede, sesi gibi cılız bir çiçekçi büzülmüştü:
— Menevşeler, mor menevşeler! Üç demet kaldı, üç!
İlkyazı getiriyor menevşelerim beyim! Mor menevşelerim… Üç demet kaldı.
Adam, yanına iyice yaklaşınca daha cesur konuştu:
— Üç demetle bir ilkyaz götürün beyim. Bunlar çiçek değil güneştir. Bakın!
Adama doğru uzatarak ekledi:
— Sıcaklıktır bunlar beyim. Hanımınızı sevindirir! İlkyaz kokusudur bunlar.
“Adam almazsa.” diye korkuyordu, belliydi. “Ben bunları satamazsam, böyle beklersem bu köşede, karanlık çökerse.” diye korkuyordu. Adamın ikircikli duruşundan, sesinden, menevşeleri satamaya- cağını sanmıştı. Oysaki adam hiç de öyle değildi. Gece yumuşamıştı yine. Gözleri derinleşmemişti, ışıl ışıl bakıyordu.
— Kaç para bunlar?
Bu soru sadece çiçekçiyi sevindirmemişti. Uyuşuk yağan karı keyiflendirmiş, katı karanlığı neşelen- dirmişti birden. Adamın menevşelere doğru uzanan eli, çiçekçinin üşümüş elini ısıtmıştı. Çiçekçi “Ya almadan giderse bu da!” korkusu içinde bir çırpıda cevap verdi:
— Beş lira beyim, üçü beş lira. Bir ilkyaza beş lira çok mu?
Adamın parmakları menevşelerdeydi. Çiçekçi yorgun ve umutsuzdu:
— Ama siz ne verirseniz. Akşam. Son artık bunlar da.
“Ne verirseniz…” diye menevşeleri bıraktı adamın ellerine. Adam, incitmekten korkarak menevşeleri okşarken çiçekçi konuşsun istiyordu. Daha çok konuşsun, yoruluncaya, kar duruncaya, gece bitinceye kadar sürsün istiyordu. Ve o gelinceye kadar. O uzakta kalan; inanmadığı, güvenmediği için kendisiyle birlikte gelmeyen kadın… Ama çiçekçinin korkusunu görünce karın durmasının ve o kadının gelmesinin imkânsızlığını anladı. Üstelik çiçekçi de hemen yorulacaktı, öyle görünüyordu. Cebinde deminden beri buruşan kâğıt parayı çıkarıp verdi çiçekçiye. Bütün bir on liralıktı ve hemen hemen kalan son para- sıydı. Solar, uçup gider korkusuyla menevşeleri yavaşça aldı. Gidiyordu. Çiçekçi bağırdı:
— Beyim! Paranın üstü…
Adam, yolun öte yanına geçmişti, dönüp bakmadı bile.
Deli gibi döndü geldiği yana adam. Kocaman, korkak gözleriyle çiçekçiyi delirmiş gibi aradı. Çiçekçi yerinde yoktu. Menevşeler ölecekti neredeyse. Zaman, kapkara ve canavarlaşmış bir yalnızlıkla korkunçlaşıyordu. Çiçekçiyi öteki yolda, yarısı yırtık paltosuna sarınmış giderken gördü. Otomobillerin ölümsü hızını da hiçe sayarak koştu arkasından. Yetiştiğinde çiçekçi suçlu gibi konuştu:
— Ama ben arkanızdan bağırdım. Beyim, diye yalvardım paranın üstü için…
— İstemem, kalsın paranın üstü. Ben para için gelmedim. Ama ne olur al şu menevşeleri, ölecekler… Çiçekçi, adamın konuşmasından ve bakışından korktuğu için menevşeleri aldı. Adam, çiçekçinin elle…
- Cevap: Bu sayfada herhangi bir soru bulunmamaktadır.
11. Sınıf Meb Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Sayfa 73 Cevabı ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
