9. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Cevapları Sayfa 351

9. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Sayfa 351 Cevapları Meb Yayınları‘na ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.

9. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Cevapları Sayfa 351

Metni okuyunuz. Aşağıdaki soruları okuduğunuz metin çerçevesinde cevaplayınız. (Alıntı metnin aslına sadık kalınmıştır.)

BABAM HASAN-ÂLİ YÜCEL

Babaannemin; 26 Şubat 1961 tarihinde babamın kaybı ardından yaşama katlanabildiği çok zor birkaç yıl yaşandı bizim evde. Ona; babamın dünyaya gelişini, dört-beş yaşlarında okula başlayışını, okulda öğrendiklerini evde nasıl anlatmaya-öğretmeye çalıştığını ve babamın bizim bilmediğimiz özelliklerini anlattırırdım. Bir keresinde teybe söylemesini istedim. Babaannemin teybe aldığım kayıttaki: “Şafak söküyordu Âliciğimi kundakladılar. Kucağıma verdiler. Bütün uzviyetim titredi. Aşk ne demek, sevgi ne demek o zaman anladım” bu sözlerini hiç unutmadım. Anacığına duyurduğu bu insan sevgisi onun giriştiği, başardığı her işin temeli oldu. Babam, tanıdığı insanı asla unutmayan, adıyla sanıyla hatırlayan bir insandı.
Ailecek hep mütevazı bir yaşam içinde olduk. Ankarada sobalı bir evde otururduk. Babam, maaşıyla üç çocuğunun eğitimini sağlamaya çalışırdı. Müfettişliği ona hem vatanını hem de vatandaşlarını tanıma olanağı verdi. 28 Aralık 1938 tarihinde Bakanlığa başlar başlamaz ilk işi çalışacağı arkadaşları bulmak ve onların birlikteliğini sağlamak oldu. Ömrünün sonuna kadar evimiz bir öğretmen-öğrenci köşesiydi. Son yıllarında gazetede yazılarının yayımlandığı köşesinin de adı buydu.
İkizim Can ile daha birkaç yaşlarında iken Paris Talebe Müfettişliği sırasında müzik eğitimi gören aziz hocam Ulvi Cemal Erkin ile birlikte bizlere yandan kurulan gramofon ve plaklar almıştı. Evimizde Âşık Veysel’in türküleri, Bach’ın Suiti, Beethoven’ın 9’uncu Senfonisi ve o sıralarda popüler olan Tamburi Cemil’in taksimleri çalınırdı.
Bizim ev; çok sesli, renkli ve sıcak bir yuvaydı. Annem babama muhabbetini “Hocacığım” diye seslenerek dile getirirdi. Aşağıda babamın 1926 yılında yazdığı “Çocuklarımın Nefesi” adlı şiiri, Can ve benim dünyaya gelişimizin ardından duygularını yansıtıyordu. Bizden on yıl sonra dünyaya gelen kardeşim Gülümser için de şiirler yazmıştı. O, unutulmayacak bir baba, bir insan ve Millî Eğitim Bakanıydı.

ÇOCUKLARIMIN NEFESİ
(…)
Onların gözünden içtim neş’eyi,
Onların gözü ile gördüm her şeyi.
Onların alnında yazılı bahtım,
Onların kalbinde kurulu tahtım.
Onların yüzüdür gönlümü açan,
Sevgimi hilkate dağıtıp saçan.
Biri Canan’ımdır, birisi Can’ım,
Kaynıyor, onlara baktıkça kanım.
Hayatım onların göğsünden taşar,
Ölsem de benliğim onlarda yaşar.
Hasan-Âli YÜCEL
18.12.1926

• Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır.

9. Sınıf Meb Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Beceri Temelli Etkinlik Kitabı Sayfa 351 Cevabı ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.