Ata Arpa Yiğide Pilav Atasözünün Açıklaması

Ata Arpa Yiğide Pilav Atasözünün Anlamı

Ata Arpa Yiğide Pilav Atasözünün Hikayesi Kısa

Ata Arpa Yiğide Pilav Atasözünün Öyküsü

ATA  ARPA YİĞİDE PİLAV ATASÖZÜNÜN ANLAMI

• Yaşayan canlıların gücünü koruyarak ayakta kalması için en temel ihtiyaçlarının karşılanma­sı gerekir, mutlaka!

ATA  ARPA YİĞİDE PİLAV ATASÖZÜNÜN HİKAYESİ

Bir asker, savaş sırasında çok iyi bakmış atına… Suyunu, arpasını hiç geciktirmemiş, tam zamanında, fazla fazla vermiş hatta.

İyi bakılan at da savaş meydanında onu zorda bırakmamış hiç! Hızlı sıçrayışları ve çevik hareketleriyle kılıç darbelerinden, gürz­lerden kurtarmış sahibini… Ulaşmak istediği yerlere çarçabuk ulaştırmış onu.

Gün gelmiş, savaş bitmiş.

Asker evine dönmüş. İlgilenmez olmuş atıyla.

Torbasına yem doldurmayı, önüne su koy­mayı unutmuş. Açlıktan ve susuzluktan bir deri bir kemik kalmış, o güzelim at. Eski gü­cünü ve çevikliği kaybetmiş.

Gel zaman git zaman, yeni bir savaş daha çıkmış…

Yeniden savaşa çağrılan asker, tüfeğini kaptığı gibi atının kaldığı ahıra koşmuş. Yuları­nı çözüp dışarı çıkarmış atını.

İsteksiz adımlarla dışarı çıkan hayvan, ayakta zor duruyormuş. Buna çok şaşıran as­ker:

“Nedir senin bu halin?” diye çıkışmış ata.

At, dile gelmiş o zaman:

“Yiğide pilav, ata arpa gerek,” demiş.

Şaşırmış asker.

İrileşmiş gözlerle bakarken o, at devam etmiş:

“Sen pilav yemeye devam etti ama benim arpamı, suyumu unuttun. Uyuz bir eşeğe döndüm ben de. Bundan böyle savaşa piyade olarak katılırsın artık.”