Çağdaş Türk ve Dünya Tarihi Ders Kitabı Cevapları Meb Yayınları Sayfa 80
Çağdaş Türk ve Dünya Tarihi Ders Kitabı Sayfa 80 Cevapları Meb Yayınları ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.
Çağdaş Türk ve Dünya Tarihi Ders Kitabı Cevapları Meb Yayınları Sayfa 80
kendi çağdaş tarih anlayışını sergiledi. Albert Camus (Albert Kamü) ise insanlara savaş sonrası yeni bir etik değer vermeyi denedi. Savaş sonrası İtalya’da, esin kaynağı Mussolini dönemi olan bir edebiyat gelişti. Edebi eserlerde, rejime yönelik sert eleştiriler ve ülkenin içinde bulunduğu durum gerçekçi bir biçimde ele alındı ve edebiyatta sosyal sorunlar yer buldu. Sosyal gerçekçilik Carlo Levi’nin [Karlo Levi (İsa Bu Köye Uğramadı)] ve Elio Vittorini’nin [Elyo Vittorini (Sicilya Konuşmaları, Simplon Frejus’te Göz Kırpıyor)] romanlarında işlendi. Savaş sonrası İngiltere, iki savaş arası döneme göre oldukça donuk bir kuşak ve doğacı bir geleneğin [Graham Greene (Gıreym Gıriyn)] içinde kaldı. Bu dönemde İngiliz edebiyatında roman, George Orwell (Corc Örvıl) ve Angus Wilson’la (İngıs Vilsın) Victoria (Viktorya) çağı romanının klasik geleneğine bağlılığını sürdürdü. Bunun yanında T. S. Eliott (İlyıt), John Whiting (Con Vayting), Lawrence Durrell (Lavrıns Darıl), Justine Balthazar (Castin Balthazar) gibi yazarlar klasik geleneğin dışında kaldı. Almanya’da savaş ve sonrasında yaşananlar, bir yıkıntılar edebiyatı ortaya çıkardı. Hermann Hesse (Herman Hes) dışında, eski kuşaktan pek çok yazar bu edebiyata katıldı. Erich Maria Remarque (Erik Marya Remark) “Umut Adası”, Ernst Erich Noth (Erns Erih Nat) “Çıplak Geçmiş”iyle bu edebiyata katılan yazarlardandı.
Sanat
II. Dünya Savaşı sonrası sanat alanında eğilim modernizmin parçalayıcı yaklaşımlarının aleyhine döndü. Eski ile yeninin postmodern (modern ötesi) birleşimine zemin oluştu. Salzburg, Beyrut ya da Edinburgh gibi festivallerde ulusal sınırlar aşıldı. Paris, genç sanatçıların tek akım merkezi olma özelliğini kaybetti. ABD’nin yeni gücü bu alanda da kendini gösterdi. New York, Paris için kullanılan Batı sanatının başkenti unvanını aldı. New York’taki Modern Sanat Müzesi büyük sergiler noktasında Paris’teki Louvre Müzesi (Görsel 2.30) ile yarıştı. Bunun yanında fikir ve sanat yaşamı da ufkunu alabildiğince genişletti. İskandinav ülkeleri, Uzak Doğu ve Güney Amerika kültürel etkinliklerden paylarını alırken yalnız geleneksel Batı’nın sanat ve edebiyatına ilgi duymakla kalmadılar, aynı zamanda kendi katkılarını da sundular. Fransa ile ABD de kendilerini yenilemek ya da araştırma alanlarını genişletmek amacıyla Uzak Doğu’dan teknik ve kurallar alarak dünya çapında bir sanat dili ortaya koydular. II. Dünya Savaşı sonrası dönemde sanatsal arayışlar olabildiğince genişledi ve çağdaş sanayinin sunduğu yeni malzemeler ile sanatın gelişme hızı arttı. Bu durum kendisini özellikle heykel sanatında gösterirken plastik; demir, taş ve çimento ile yarışır hâle geldi. Plastik sanatlarda, sanatçılar kendi alanlarının dışındaki sanat dallarıyla da ilgilendiler. Bir mimar aynı zamanda ressam [Le Corbusier (Lö Korbözie)] veya heykeltıraş olabildi [Macar E. Beothy (Beoti), İspanyol Eduardo Chillida (Edvardo Şilida)]. Sanatçının kendini verdiği alanların çeşitliliği; yalnız sorunların iç içe oluşunu, sanatçıları canlandıran araştırma ruhunu göstermekle kalmadı, onların eserleriyle insanın mekân ve konutla nasıl bütünleştiğini de gösterdi. Bütün bu eğilimler, gerçekçi bir tepkiye de yol açtı. Jean Rene Bazaine (Jan Rön Bazen), “Bugünün Resmi Üstüne Notlar”da her resmin nesneyi kopya etmediği ve soyut olduğu fikrinden hareketle sanatçının kendini sınırlamasının bir nedeni olmayacağını ifade etti.
- Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır.
12. Sınıf Çağdaş Türk ve Dünya Tarihi Meb Yayınları Ders Kitabı Sayfa 80 Cevabı ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
