Kedinin Usluluğu Sıçan Görünceye Kadar Atasözü

Anlamı:

Hareketli atak sinirli kişilerin sessiz durması onları çileden çıkaran bir durum olana kadardır.

Hikayesi:

Bir gün komşu kadınlar aralarmda oturma kurmuşlar. Haftanın her perşembesi bir kom­şunun bahçesinde toplanmaya taşlamışlar. Komşular arasında kendini havalı göster­meye meraklı bir kadın varmış. Her gezmeye gelişinde hava atacak bir şey bulurmuş. Kâh kocasının aldığı entariyle öğünür, kâh anasmm gönderdiği takunyayla şişinirmiş. Yine bir gün komşu toplantısı olduğunda bu sefer elinde kocaman bir kediyle çıkagelmiş.

“Ayol oturmaya kediyle mi gelinir?” diye şaşıran komşularma övmüş de övmüş kediyi. “Bu kedi” demiş, “bildiğiniz kedilerden değil bacılar. Eğitimli kedi bu. Aşk olsun, basit bir sokak kedisi olsa hiç yanımda taşır mıyım? Bu kedi çok asil, öyle böyle değil. Önüne üç gün yemek koyma, gık demez. Tırnaklarını sağa sola sürmez. Yat dersin yatar, kalk dersin kalkar. Çok akıllı. Yok âlemde böyle bir kedi…”

Komşular şaşırmışlar ama bir şey de deme­mişler. Kedi de gerçekten usluymuş hani. Koca insan gibi sahibinin yanına oturmuş, konu komşu konuşurken sessizce bir ona, bir de buna bakıyormuş. İkramlar gelmiş, kedide yine bir yaramazlık yok. Önüne konanı yemiş, geri çekilmiş. Kadınlar şaşırıp kalmışlar kediye. Hayvan değil de sanki insan saklanmış içine. Kedinin sahibi de gururla kabarmış. “İşte gördünüz, ne kadar asil bir kedi” demiş şişine şişine. O sırada olacağı bu ya, kadınların oturduğu çardağın altında bir fare peyda olmuş. Fareyi görünce kedinin gözleri fal taşı gibi açılmış.

Önce hafiften geri çekilir gibi yapmış, sonra da bir anda kadınların şaşkın bakışları arasında zıpkın gibi farenin üstüne atlamış.E fare de duracak değil ya. Canını kurtarmak için fırlamış yerinden. Fare kaçmış, kedi kovalamış. Kedi kovalamış, fare kaçmış. Birlikte kâh sandalyelerin altından geçmişler, kâh kadınla­rın üstünde gezinmişler. Kadmlar çığlık kıyamet bağrışmışlar. Ne tabaklar kalmış ortaya dökülmedik, ne çaylar kalmış devrilmedik. Kedi en sonunda fareyi yakalamış. Havaya atmış atmış geri tutmuş, atmış atmış geri tut­muş. Kadmlar bağrışa çağrışa çardağm altından kaçışmışlar.Kedinin sahibi şaşkınlıktan ne yapacağını, ne diyeceğini şaşırmış. “Ee,” demiş uzun zamandır köşede sessizce olan biteni izleyen güngörmüş, yaşlıca bir teyze, “kedinin usluluğu ancak sıçan görünceye kadardır.”

İşte böyle, insanlarm sakin, sessiz gibi görün­düklerine aldanmamak. Yeri geldiğinde öyle bir canlanırlar, öyle bir hareketlenirler ki, insan şaşırıp kalır. Öyle durumlar vardır ki, en sakin insanı bile acımasız ve şiddet yanlısı yapabilir.