Kılavuzu Karga Olanın Burnu Çamurdan Çıkmaz Atasözü

Anlamı:

Kötü kimselerin ardından gidenlerin başı dertten kurtulmaz.

Hikayesi:

Eskiden iki arkadaş çerçilik yaparak birlikte köy köy, kasaba kasaba gezip dolaşır, ellerindeki malı satar, aldıkları parayı paylaşırlarmış. Günün birinde uzakça bir kasabaya gitmek için birlikte yola çıkmışlar. Yolda yürürlerken hava bozmaya başlamış. Bir süre sonra gümbür gümbür gök gürül- demiş, kara kara bulutlar gökyüzünü kaplamış. Belli ki çok fena yağmur bastıracakmış. O sırada bir köylüye rastlamışlar. “Kardeş, bu yakınlarda ıslanmadan ulaşa­bileceğimiz bir köy var mı?” diye sormuş deli­kanlılardan biri.

“Yol üzerinde değil ama şu sapa yoldan çıkar­sanız biraz ileride birkaç hane var. Ama bence yolunuzu değiştirmeye gerek yok. Baksanıza kargalar nasıl yüksekten uçuyor. Yağmur yağa­cak olsa onlar önceden sezer yuvalarına çeki­lirlerdi.” Çerçilerin kafalarını kaldırmışlar, göğe bak­mışlar. Gerçekten de yükseklerde kargalar uçuyormuş. Köylünün söyledikleri akıllarına yatmış. “Zaten buranın adamı. Bir bildiği vardır da böyle demiştir” diyerek yollarım değiştirmeden yürümeye devam etmişler. Çok geçmeden hava büsbütün kararmış. Rüzgâr neredeyse çerçileri uçuracakmış.

Derken arkasmdan da bardaktan boşanır­casına bir yağmur başlamasm mı? Az sonra da yağmur, ceviz kadar doluya dönmesin mi? Zavallı çerçiler donlarma kadar ıslanmak­la kalmayıp bir de kafalarına taş gibi doluları yemişler. Saya söve yola devam etmeye çalışırken, dar bir boğaz görmüşler, rüzgârdan korunmak için oraya sığınalım demişler. Şans bu ya, bizimkiler boğazda fırtınanın dinmesini beklerken ilerideki köyün bütün pisliği, çamuru sel suyuna kapılmış, boğazın içini doldurmuş.Çerçiler bir anda çamur içinde kalmışlar. Boğazdan dışarı çıkıp, canlarını zor kurtarmış­lar. “Ah, kafama tüküreyim!” demiş çerçilerden biri, “Biz ne diye karganın keyfine göre iş yap­tık ki? Kılavuzu karga olanın, burnu çamurdan çıkmaz tabii.”

İşte böyle, elinden iş çıkmayan, beceriksiz ya da kötü huylu kimselerin ardından gidilen işlerde insanın eli böğründe kalır, başı beladan kurtulmaz, anasından emdiği süt burnundan fitil fitil gelir.