Adnan Özyalçıner

Günümüz hikâyecilerinden, doğ. 18 Şubat 1934, İstanbul

• İstanbul Erkek Lisesi’ni (1955) bitirdi, bir süre Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde okudu, dergi ve gazetelerde çalıştı, YAZKO Edebiyat der­gisi (Kasım 1980-Haziran 1984) ve Gösteri dergisinde (1984-86) yazı işleri mü­dürlüğü yaptı. Türkiye Yazarlar Sendikası Genel Sekreterliği’nde bulundu (1974­1989). Şimdi serbest yazar.

• İlk hikâyesi “Bir Yılbaşı Gecesi” 1953’te, tek sayıda kalmış Demet dergisinde çıkmıştı; önceleri yetim çocukluğunu yaşadığı İstanbul kenar semtlerinin insanlarını anlatıyordu. Sonradan sanatını soyutlaştırmaya, İkin­ci Yeni’nin şiirdeki tutumunu hikâyede uygulamaya çalıştığı, çok uzun cümleli bir anlatım içinde psikolojik ayrıntıları- incelemeye yöneldiği görüldü. Sanatının üçüncü aşaması gene toplum sorunlarına dönüşüdür

• Eserleri: *Panayır (1960), *Sur(\963), *Yağma (1971), Yıkım Günleri (1972), *Gözleri Bağlı Adam (1977), Cambazlar Savaşı Yitirdi (1991), Alaycı Öyküler (1991), Taş (ilk dört kitabından seçmeler, 1991), Sağanak (Yıkım Günleri’nin genişletilmiş baskısı), Dördüncü Murat ve Mirgün Bahçeleri (Tarihi roman, 1997), Ayak İzleri (2000), Toplu Öykü­ler I: Panayır-Sur (2001); Toplu Öyküler II: Gözleri Bağlı Adam-Yağma (2001); Toplu Öyküler III: Cambazlar Savaşı Yıtirdi-Sağanak (2001); Toplu Öyküler IV:Alaycı Öy’küler-Aradakiler (200’1), Gökyüzünde Ayaklanma (2003). Yazdan Kalma Bir Gün’de (1999) ise İstanbul öykülerini topladı. Anadolu’dan Öyküler’i (1995), Bir Zamanların İstanbul ‘u (2005) yine Sennur Sezer’le birlikte hazırladı: Yazılarını Tarihin Işıldağı (1998) adıyla kitaplaştırdı. İlk üç kitabının genel değerlendirilmesi Yeni A dergisindedir (sayı 8, Kasım 1972). Kırmızı Çini Kâse (1976), Ölümsüzle-şen Bahçe (1980), Sabırtaşı Çatladı (1980), Garip Nasıl Nasıl Okuyacak (1980), Anıtların Öyküleri (1981), Devlet Kuşu (masallar, 1988), Keloğlan İle Köse (1989 – S.Sezer ile birlikte) Anadolu’dan Öyküler (1989); Tarihten Öyküler (1993); Ke­loğlandan Masallar (1994); Gökkuşağı Masalları’(1999), Masal Evi (2005, Sennur SezerTe) çocuklar için yazdığı kitaplardan bazılarıdır. Yine Sennur Sezer’le birlikte İstanbul’un Taşı Toprağı Altın adlı bir inceleme hazırladı (1995).

• Sur kitabı 1964 Sait Faik Hikâye Armağanı’nı, Yağma 1972 Türk Dil Kurumu Hikâye Ödülü’nü, Gözleri Bağlı Adam 1978 Sait Faik Hikâye Ödülü’nü (Selçuk Baran’la); Cambaz­lar Savaşı Yitirdi ise 1991 Haldun Taner Öykü Ödülü’nü (Nurten Ay’la) kazandı. Ayrıca “Çamlıca” adlı röportaj öyküsü ile 1980’de Çağdaş Gazeteciler Derneği’nin düzenlediği yarışmada Yılın Başarılı Gazetecisi Ödülü’nü, 1990’da ise (Sennur Se­zer ile birlikte) Keloğlan İle Köse adlı kitabıyla Sıtkı Dost Çocuk Edebiyatı Ödü­lü’nü aldı. “Babıâli Ölüyor mu?” adlı yazısıyla 1993 Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Ödülü’ne değer görüldü.