Ahmet Oktay

Günümüz şair ve yazarlarından, doğ. 21 Ocak 1933, Ankara.

Öğre­nimini lisede yarım bırakarak çalışmaya başladı. 1961 yılında Yeni İstanbul gaze­tesinin Ankara bürosunda “parlamento muhabiri” olarak profesyonel gazeteciliğe başladı. Ankara Ekspres, İktisat ve Piyasa, Vatan gibi gazetelerde muhabir olarak çalıştıktan sonra 1965 yılında TRT Haber Merkezi’nde görev aldı. 1976 yılında, siyasal iktidar değişince TRT’den istifa ederek Akajans, ardından da Dünya gazete­si haber müdürlüğü görevlerini yürüttü. 1978’de yeniden TRT’ye döndü. 1982’de buradan emekliliğini isteyip ayrıldı. Daha sonra Milliyet gazetesine geçti. 1993 Şu-bat’mda yazı işleri müdürlerinden biri olduğu Mili iy eften ayrılarak kendini tümüy­le yazmaya verdi.

İlk şiiri 1948’de Gerçek dergisinde çıkan, ürünleri pek çok der­gi ve gazetede yayımlanan ve 1950 kuşağının toplumcu sanata bağlı değerlerinden olan Oktay’ın yapıtları; şiir: Gölgeleri Kullanmak (1963), Her Yüz Bir Öykü Yazar (1964, Yeditepe Şiir Ödülü), Dr. Kaligari’nin Dönüşü (1966), Sürgün (1979), Sürdürülen Bir Şarkının Tarihi (1981), Kara Bir Zamana Alınlık (1983), Yol Üs­tündeki Semender (1987, Behçet Necatigiî Şiir Ödülü), Ağıtlar ve Övgüler (1991, Türkiye Yazarlar Birliği Yılın Şairi Ödülü), Bütün Şiirleri (1995), Gözüm Seyirdi Vakitten (1996), Söz Acıda Sınandı (1996), Az Kaldı Kışa (1996), Hayalete Övgü (2001), Poyrazda Kımıldayan Salıncak (2004); deneme-inceleme-araştırma: Bir Ya­zı’nm Arayışları (1981), Yazın, İletişim, İdeoloji (1982), Yazılanla Okunan (1983), Toplumcu Gerçekçiliğin Kaynakları (1986), Kültür ve İdeoloji (1987), Toplumsal Değişme ve Basın (1987), Karanfil ve Pranga (1990) Raffaello ‘nun Direnişi (1990)Zamanı Sorgulamak (1991), Kabul ve Red (1992), Şair ile Kurtarıcı (1992), Sanat ve Siyaset (1993), Türkiye ‘de Popüler Kültür (1993), Cumhuriyet Dönemi Edebiya-tı-1923/1950 (1993), İnsan, Yazar, Kitap (1995), Şiddet, Söz, Yaşam (1995), Medya ve Hedonizma (1995), İsrafil’in Sûr ‘u (1997), Gece Defteri (1998), Şeytan, Melek, Soytarı: Selim İleri’nin Romancılığı ve Romanları (1998), Siyasal İslama İtirazlar (2000), Postmodern Tahayyüle İtirazlar (2000), Anlatıların Aynası (2001), Şairin Kanı (2001), Metropol ve İmgelem (2002), Entelektüel Tereddüt (2003), İmkânsız Poetika (2004), Sanat ve Siyaset (2004), Romanımıza Ne Oldu (2004), Gönüllü Mağdurluk (2004), îliği Olmayan Düğme (2005, Radyo Konuşmaları), Ne Söyle­sen Bir Eksik (Radyo Konuşmaları 2), Kahramanın Ölümü (2005); anı-anlatı: Gizli Çekmece (1991); oyun: Kurt Dişi (1971 ve 1973 yıllarında Devlet Tiyatroları’nda sahnelendi); eleştiri: Şairin Kanı: Yazınsal Eleştiriler I (2001), Anlatıların Aynası: Yazınsal Eleştiriler II (2002), Resim Yazıları (2002). Bir de şiir-kolaj çalışması var: Bir Sanrı İçin Gece Müziği (1993). 2002 Altın Portakal Şiir Ödülü’nü aldı.