Eflatun Cem Güney Kimdir, Hayatı, Eserleri ve Edebi Kişiliği Kısaca
Eflatun Cem Güney Kimdir, Hayatı, Eserleri ve Edebi Kişiliği Kısaca
Cumhuriyet devri masal yazarlarından, 1896-2 Ocak 1981, doğ. Hekimhan, ölm. İstanbul
• Sivas Sultanisi’ni bitirdi (1918), Anadolu’nun birçok ilinde, İstanbul’da Haydarpaşa Lisesi’nde (1943-1950) öğretmenlik yaptı, İstanbul Millî Eğitim müdür yardımcısı ve Halk Eğitimi başkanı (1956-1961) oldu.
• Matem Sesleri adında bir şiir kitabı (1920) yayımlanmış; Konya, Kayseri ve Kütahya’da çıkan gazetelere fıkralar yazmış, kendisi de İrat (Konya), Duygu ve Düşünce (Sivas), Duygu ve Dilek (Samsun), Taşpınar (Afyon) dergilerini çıkarmıştı. 50 yaşından sonra folklor araştırmalarına hız verdi, halk şairlerimiz üzerine incelemelerini genişletti; halk hikâye, masal ve efsanelerini, yapı ve havalarını bozmadan, bir edebi eser düzeyine çıkarmaya çalıştı. Türk folklor ürünlerini sadece sözden yazıya geçirmek, derlemekle kalmayarak, onları değerlendirdi, bir masal yazarı oldu • Danimarka’daki “Hans Christian Andersen Medal Kurumu” çağdaş masal yazarları içinde, Eflâtun Cem’in Açıl Sofram Açıl kitabındaki masalları, 55 milletten şeref listesine aldığı 11 eser arasında en mükemmeli kabul etti, ona Andersen Pâyesi Şeref Diploması ve Dünya Çocuk Edebiyatı Sertifikası verdi (1956). Yazar Dede Korkut Masalları ile aynı annağanı ikinci defa aldı (1960)
• Eserleri (yalnız ilk baskı yıllarını veriyoruz): Dertli Kaval (1945), Halk Şiiri Antolojisi (1947), En Güzel Türk Masalları (1948), Halk Türküleri (2, cilt, 1953/1956), Bir Varmış Bir Yokmuş (1956), Nasreddin Hoca Fıkraları (1957), Evvel Zaman İçinde (1957), Dede Korkut Masalları (1958), Âşık Garip (1958), Kerem ile Aslı (1959), Tahir ile Zühre (1960), Gökten Üç Elma Düştü (1960), Az Gittim Uz Gittim (1961), Folklor ve Eğitim (inceleme, 1966), Folklor ve Halk Edebiyatı (inceleme, 1971) vb.
• Eflâtun Cem’in, oğlu Çetin Eflâtun Güney’le birlikte, hayatlarını, şiirlerini derledikleri saz şairlerinden dördü üzerine şu kitaplar çıkmıştı: Erzurumlu Emrah (1955), Ruhsatı (1958), Mesleki (1953), Kâmili (1958).