İşim Varsa Engelimi Düşünmem Konulu Hikaye

Dün sabah evden çıkarken yine kaldırıma park etmiş araçları gördüm. O an kızgınlık duygusunun bana hakim olduğunu hissettim. Ama yine de bu duyguyu bastırarak gökyüzünün maviliğine ve güneşin sapsarı rengine bıraktım kendimi. O an içimi bir huzur kapladı. İnsan önce kendisiyle barışmalı. Sonra da bütün evrenle, canlılarla…  Bu arada ben kim miyim? Doğru ya kendimi tanıtmadım size.

Adım Güler. Çocukluğumda geçirdiğim felce rağmen ben hayata küsmemiştim. Gireceğim her sınava daha çok azimle çalışmıştım. Önüme çıkacak hiçbir engelin kendi başarımdan büyük olmasına izin vermemeye söz vermiştim kendime. En son memurluk sınavında çok yüksek bir puan alıp Su İşleri Müdürlüğü’ne atanmıştım. İlk başta zor gelse de hiç bir zorluk beni, işimi yapma azminden alıkoyamıyordu. Bazen çok zorlansam da iş sahalarına bile gittim. Çünkü işim varsa engelimi düşünmüyordum bile.

Ben Güler. Hayata tutan ve gülümseyen Güler. Ben işimi çok seviyorum, tıpkı bütün evreni sevdiğim gibi.