Ver Yiyeyim, Ört Yatayım, Bekle Canım Çıkmasın Deyiminin Hikayesi ve Anlamı Kısaca

Tembelliğiyle ile meşhur olmuş bir adam varmış. Öy­le tembelmiş ki, hayatı boyunca bir iş yaptığım gö­ren olmamış. Üstelik tembellik etmekle kalmaz, etrafındakileri de, uşak gibi kullanır, kaykıldığı yerden emirler

 verir, akıl dağıtırmış. Beklermiş ki, herkes ona hür­met etsin, ehemmiyet versin. Bu adamın bir de karısı varmış. Bu zavallı ondan çok çekmiş. Bazen dayana­maz, minderin üstünde kedi gibi kıvrılmış yatan beyini dürtükleyerek: “Oh, aman ne güzel. Ver yiyeyim, ört yatayım, bek­le canım çıkmasın” demiş.

Bu deyim, çalışmadan etraftan iş bekleyenleri alaya alan bir deyim olarak o günlerden beri söylenir