Ziya Osman Saba

Cumhuriyet devri şairlerinden, 30 Mart 1910-29 Ocak 1957, doğ. ve ölm. İstanbul

• Mütareke yıllarında girip hep yatılı okuduğu Galatasaray Lisesi’ni (1931), Cumhuriyet gazetesi muhasebe servisinde çalışırken de İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi (1936), bir bankadaki görevinden ayrılınca Millî Eğitim Basımevi Tashih Bürosu şefi oldu (1945-1950), geçirdiği kalp hastalı­ğı üzerine Kadıköy’deki evinde Varlık Yayınevi işleriyle uğraştı, evinde öldü, Eyüp Mezarlığı’na gömüldü. Etraflı biyografisi Fahir Onger’in yazısındadır {Varlık, Şu­bat 1970)

• İlk şiiri Servetifünun dergisinde (Ocak 1927) çıkan Ziya Osman, bu dergide tanıştığı arkadaşlarıyla Yedi Meşale topluluğunda birleşti (1928). Meşale dergisi kapanınca bir süre Milliyet gazetesinin edebiyat sayfasına, İçtihat dergisine yazdı. Yazı ve şiirlerini Varlık çıkmaya başlayınca, ilk sayısından (15 Tem­muz 1933) itibaren çoğunlukla Varlık’ta yayımladı ° Yedi Meşaleciler’in şiire en sadık şairi Ziya Osman, çocukluk özlemi, anılara düşkünlük, ev-aile sevgisi, yoksul yaşamalara karşı utanç ve acıma, Tanrıya kulluk, kadere boyun eğiş, küçük mutlu­luklarla yetinme, ölüm yakınlığı, öte dünya özlemi gibi konuları işledi. 1940’dan sonra serbest şekillerle de yazdı. Üzgün ve yumuşak, açık dura şiirler bıraktı. Hikâ­yelerinde de genellikle bir anı karakteri görülür.

• Şiir kitapları: Sebil ve Güvercinler (1943), Geçen Zaman (1947), Nefes Almak (1957). Ayrı ayrı birkaç kez basılmış bu üç kitabındaki “bütün şiirleri” sonradan tek kitapta toplandı: Geçen Zaman-Nefes Almak (1974); hikâye kitapları: *Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi (1952), *Değişen İstanbul (1959). İki kitap birarada (1992)

• Şairin şiirleri, yazıları ve kendisiyle yapılan konuşmaların kronolojik listesi Mustafa Miyasoğlu’nun Z. Osman Saba (1987) adlı kitabmdadır.