Beş Hececilerin Şiir Anlayışı
Beş Hececilerin Şiir Anlayışı
Beş Hececilerin Şiir Anlayışları
Beş Hececilerin Topluluğunun Şiir Anlayışı
Beş Hececilerin Şiirinin Özellikleri
Beş Hececiler/Hecenin Beş Şairi, Millî Edebiyat Akımı’ın benimseyerek şiirlerini hece ile ve sade dille yazan Faruk Nafiz Çamlıbel, Orhan Seyfi Orhon, Enis Behiç Koryürek, Yusuf Ziya Ortaç ve Halit Fahri Ozansoy’a verilen genel addır.
Bu şairlerden bazılarının hecenin yanında arzula şiir yazmaya devam etmesine, o dönemde heceyi ustalıkla kullanan pek çok şair olmasına rağmen Beş Hececiler/Hecenin Beş Şairi adlandırması çok doğru olmasa da yaygın şekilde kullanılmaktadır.
Şiire Edebiyat-ı Cedidecilerin etkisi ile başlayan beş genç şair, Yeni Lisan hareketinin öncüleri Ömer Seyfettin ve Ziya Gökalp’ın teşvikiyle heceye yöneldiler. Şiirin sade, süssüz olması, şiirde konuşma dilinin kullanılması ilkelerinden hareketle hece vezniyle eserler kaleme aldılar.
Ağırlıklı olarak hecenin ll’li ve 14’lü kalıplarını kullanan şairler bazı duraklarda değişiklik yaptılar. Enis Behiç, Edebiyat-ı Cedidecilerin bir şiirde farklı aruz kalıplarına başvurma uygulamasını hece üzerinde denerken Falit Fahri, hece ile serbest müstezatlar vücuda getirdi. Nazım biriminde dörtlük esasına bağlı kalmayıp yeni biçimler aradılar. Bir olay veya hikâye anlatabilmek için Faruk Nafiz’in “Han Duvarlarında yaptığı gibi beyit beyit, kafiyeli ve uzun şiiriler yazdılar. Nesir cümlelerini şiire aktararak daha önce Tevfik Fikret’te görülen nazmı nesre yaklaştırma ve nesirdeki söz dizimini şiire uyguladılar. Şiirlerinde yarım bırakılan, birkaç mısra devam eden veya mısra ortasında sona eren cümlelere sık sık başvurdular. (Necatigil, 1999: 158)
Konuşulan Türkçeyi büyük ustalıkla kullandıkları şiirlerinde yerli unsurlarla yaşanan hayatı yansıtan Beş Hececiler, Millî edebiyat hareketinin şiir cephesini başarıya ulaştırmışlardır.