Sevinç Cokumun Zor Romanı

Sevinç Cokum’un romanı (1976)

• “Zor olan sevebilmek, zor olan kardeşçe yaşamak” cümleleri (s. 201), eserin adının hangi düşünceden geldiğini belirliyor. Ramazan, anası Zühre Nine, karısı Sultan Kadın Karadeniz’in bir kıyı köyünde yaşamaktadırlar. Ramazan Ağa’nın kardeşi Hatice Hala, İstanbul’dadır; mektubunda, okuyamamış yeğenine iş bulduğunu yazması üzerine İstanbul’a gönderilen Kerim, Yunus Usta’nın demir atelyesinde çalışmaya başlar. Hatice Hala, babadan kalma bakkal dükkânını işleten oğlu Fevzi, gelini ve torunuyla beraberdir; Kerim de önce onlarda kalır, bir süre sonra kendini sığıntı gibi hissettiği hala evinden ayrılır; yengesi Nigâr Hanım’ın evine taşınır. Bakıcılık, iğnecilik yapan Nigâr Hanım’ın oğlu Nadir şofördür, kızı Enise de lise öğrencisi. Kerim bu evde daha rahat eder.

Kerim’in köyde bir de ablası vardır: Sırma. Genç kadın, koca evinin eziyetlerine dayanamaz, çocuk doğurmuyor diye de kocası eve başka kadın getirmeye kalkınca o da İstanbul’a, Hatice Hala’sına gelir. Kerim bir ara demirci atelyesindeki işini bırakmak isterse de, ustasının gösterdiği anlayış üzerine bundan vazgeçer. Önceleri evlere temizliğe giden Sırma, bir ilaç fabrikasında daha iyi bir iş bulunca da, iki kardeş, artık yenge ve hala evlerinde ayrı ayrı barınmaktansa, bir kira evine çıkmayı uygun görürler. Piyale semtinde bir evin bahçesinde tek odalı bir kulübeye taşınırlar.

• Lise öğretmen ve öğrencileri, işçiler vb. diğer kişileriyle, 12 Mart 1971 Muhtırası’nı izleyen sıkıyönetim dönemindeki siyasal-sosyal ortama da bir bakış açısı getiren, ama yan olaylardaki kişi sayısının çokluğundan dolayı asıl olaydaki sürükleyiciliğini yer yer yitiren eser, 1977’de hem Dündar Taşer, hem de Ülkücü Gazeteciler Cemiyeti Roman Birincilik Armağanları’nı kazandı.