10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 106 (MESEM)

“10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 106 Meb Yayınları (MESEM)” ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.

10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 106 (MESEM)

— Beşir! dedi, Beşir burada mı?
Ve birden anladı. Sapsarı oldu. Demek Nihal inmişti?
Demek her şeyi anlamıştı? Derin bir yorgunlukla Bihter’e bakıyordu, sonra buyurgan bir sesle:
— Bu gece geleceksiniz, dedi. Bihter, cevap vermeyerek, merdivene dönüyordu; o dakikada merdivenden, yavaşça, sessiz, gürültüsüz, sanki bir gölge, kayıyor, düşüyor ve hemen oraya yığılıveriyordu. Bihter bir dehşet çığlığını tutamadı:

-Nihal!…
Behlûl koştu, Nihal orada, ayaklarının altında, gerilmiş sinirleriyle, kilitlenmiş çenesiyle, uzanmış kollarıyla, dimdik, bir ölü sarılığıyla yatıyordu. Behlûl diz çöktü, Nihal’in başını kaldırmak istedi. Bu baş kıvrılmıyordu, Nihal’in dudakları kısılmış, bütün saçlarının dibi bol bir terle ıslanmıştı. Behlûl çıldır- mışçasına:
— Öldürdük, biz öldürdük, diyor, sonra Bihter’e bakarak ilave ediyordu:
— Anlıyor musunuz? Biz, ikimiz…
Bir korku krizi içinde bağırdı:
— Koşunuz, Nihal, Nihal bayıldı…
Şimdi hep koşuyorlardı. Herkesten önce Adnan Bey, anlamayarak merdivenlerden atılmıştı. Sonra Nihal’i orada, başı Behlûl’ün kolunda, merdivene uzanmış görünce anladı. Bütün vücudu titriyordu, eğildi, Nihal’i kucağına aldı. Boğuk bir sesle Nihal’in yüzüne eğilerek, bu açılamayan gözlere rica edercesine:

— Nihal! Nihal! Bana baksana Nihal!… diyordu. Şimdi herkes oradaydı, Peyker Bihter’den soruyordu:
— Ne oldu? Nasıl oldu? diyordu; Bihter merdivenin kenarına dayanmış, hareketsiz, bu etrafında geçen şeylerden habersiz, donuk gözlerle bakıyordu.
Adnan Bey Nihal’i bir çocuk hafifliğiyle kaldırdı, merdivenden çıkarıyordu. Babasının kucağında, böyle, çıkarken, Nihal geniş bir nefes aldı ve gözlerini açarak babasına uzun bir bakışla baktı, sonra bu bakışla ifade edilmek istenen şeyler söylenerek, gözleri tekrar kapandı.
Sofadan geçerken Firdevs Hanım, yerinden kımıldamayarak, telaşlı bir sesle soruyordu:

— Ne oldu, rica ederim? Nihal mi düştü?
Behlûl takip ediyordu. Nihat Bey hizmet sunarak:
— Bir hekim bulmak gerekirse?… diyordu. Nihal’in odasının kapısında Adnan Bey arkasından gelenlere eliyle rica etti. Kimsenin girmesine müsaade etmek istemedi. Kendisi tedavi edecekti.
Nihal’in buna benzer baygınlıklarını hatırlıyordu; beş yaşına kadar iki kere şiddetli, bir kere hafif baygınlıklar gelmişti; ondan sonra, uzun aralarla Nihal’de bunu andıracak sinirli haller eksik değildi. Bu defa biraz şiddetli görünüyordu, fakat biraz kolonyayla…
Adnan Bey Nihal’i yatağında soyarken kendisini dinlemeyerek giren Behlûl’e, Peyker’e bu açıklamayı yapıyordu. Nihal gözlerini bir kere daha açarak etrafındakilere baktı. Adnan Bey etrafa rica ederek:

— Yalnız kalsak daha iyi olacak, dedi.
Peyker çıktı, Behlûl kalmak istiyordu, Adnan Bey ısrar etti:
— Hayır, hayır, kimseyi istemem, diyordu; göreceksiniz ki yarım saat sonra Nihal yatağından kalkacak. -Sonra Şayeste’ye de izin verdi- Nesrin kalsın… diyordu.
Adnan Bey’in kalbinde birden bir şüphe uyanmıştı. Nihal’in o gün Ada’dan birdenbire dönüşünü Nihal için pek tabii bir çocukluk olmak üzere karşılamışken Nihal’i Bihter’le Behlül’ün ayakları altına serilmiş görünce kendi kendisine, “Bir şey var!” demişti. (…) Bir aralık Nesrin’e:
— Kapıyı kapar mısın? dedi. Sonra kapı kapanınca, cesaret edemedi. Nihal’e bakıyordu.
Nihal şimdi baygın olmaktan çok rahat, derin bir uykuda görünüyordu, elleri kolları gevşemişti, uzun

• Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır.

10. Sınıf Meb Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Sayfa 106 (MESEM) ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.