Atasözü 

Atasözleri, denemelere ve gözlemlere daya­nan, öğüt verici sözlerdir.

Atasözlerini ilk söyleyenin kim olduğu bilin­memektedir. Ama bazen bazı şeyleri bilmemek daha iyidir.

Diyelim ki bir atasözü söyleyeceksiniz. Bu sözü ilk söyleyen atanm kim olduğunu da bili­yorsunuz. Söze şöyle başlamanız gerekebilirdi: “Babamın dayısının kaynının damadının büyük büyük büyük büyük babasının amcası­nın oğlunun da dediği gibi…”

Bu sırada sizi dinleyen arkadaşınız da lafa karışırdı:

“Uydurma! Onu söyleyen bir kere benim amcamm kayınbabasının dayısının oğlunun hanımının büyük büyük büyük büyük nine- siydi.”

İşte böyle, yok yerden kavga çıkabilirdi. O yüzden kimin dediğinin bilinmemesi gayet isabetli olmuş.

Atalar, herkesin atası olduğuna göre han­gisinin dediği çok da fark etmez. Demişler ya daha ne?!

Atasözleri zaman içinde kulaktan kulağa yayılarak tüm millete miras olmuşlardır.

İlk çıkışları kurul kararıyla olmadığına göre her atasözü elbette bir atanın ağzından çıkmış­tır.

Belki de ilk çıktıkları zamanda sözü kimin söylediği biliniyordu. Sonra zamanla kimin dediği unutuldu, karıştırıldı, önemsenmedi. Atalar “Amaaaan kim söylemişse söylemiş. Onu mu tutacağım kafamda? ‘Atasözü’ diyelim kimse alınmasın, gücenmesin” havasına girdi­ler. Burada önemli olan diyen değil denendir.