Ben Oyum Deyiminin Anlamı ve Hikayesi Kısaca

Eski devirlerden birinde iki arkadaş aynı med­resede tahsil ediyorlarmış. Bu iki ders arkadaşı aralarında anlaşmışlar, ant içerek şöyle bir söz vermişler.

“Kim ileride yüksek bir makama, tesirli bir  mevkiye  gelirse, diğerinin işlerini görecek, ona kol kanat gerecek .”

Bir de parola belirlemişler. Olur ya, yıllar yılları kovalar ” saç ağarır, bel bükülür el yüz değişir, birbirlerini tanıyamaz hâle gelirler; işte bu sebebten, işi olan diğerinin yanına geldiğinde, “Ben oyum!” diyerek kendini tanıtacaktır.

Bu iki arkadaştan biri İstanbul’a kadı olmuş. Diğeri ise tahsilini yarım bırakıp köyüne geri dönmüş. Köye dönen oldukça da fakirceymiş. Sıkıntılı bir gününde ar­kadaşıyla verdikleri söz hatırına gelmiş. Kalkmış yola düşmüş. Uzun ve sıkıntılı bir yolculuktan sonra kadı efendinin huzuruna varmış, varır varmaz da:

“Ben oyum!” demiş.

Ancak kadı, hiçbir tepki göstermemiş bu söze: Elin­de bir kalem kâğıt çiziktirir dururmuş. Nice sonra kafasini kaldırıp bakmış ve:

“Sen osun belli, ama ben artık o değilim!” demiş Öteki zavallının hüsranını da varın siz hesaplayın.

• ••

Bu deyim, “ben değişmedim, eskiden neysem şimdi de oyum” manasında kullanılır olmuş.