Pes Etmemek Hikaye
“Pes Etmemek Hikaye” okumak için aşağıdaki yayınımızı inceleyiniz.
Pes Etmemek Hikaye
Ogün Antarktika’da hava -50 dereceydi. Türk bilim adamlarım taşıyan konvoy sabahın erken saatlerinde yolda kalmıştı. Bu bilim adamlarından biri olan Ömer ise ekibin en genç üyesiydi. Saatler hızla ilerliyor, gece oldukça hava daha da soğuyordu. Ömer buraya penguenleri araştırmak için gelmişti, fakat kıtanın kaynaklarını da araştırdığı oluyordu.
Saat çok geç olmuştu. Türk ekibi artık uyumaya başlamıştı. Fakat Ömer’in gözüne bir türlü uyku girmiyordu. Sanki kötü bir şeyler olacaktı. Ve olan oldu. Çok şiddetli bir kar fırtınası başladı. 2-3 dakika içerisinde tüm araçlar kar altında kalmıştı. Ömer, karın altından kurtulmaya çalışıyordu ama ne zaman çıkmayı başarsa daha fazla karın altında kalıyordu. Daha hızlı olabilmek adına çantasını ve aletlerini çıkardı. Ama fırtına durmuyordu. Artık enerjisi kalmamıştı. Ağzı gözü kar içinde bayıldı. Sabah olduğunda fırtına dinmişti. Ama Ömer karın altında kaldığı için nefes almakta zorlanıyordu. Son gücünü de kullanarak karı delmeye çalışıyordu giderek yüzeye ulaştığını zannediyordu. Ama o anda tüm umutları yerle bir oldu. Çünkü çantasına ulaşmıştı. Yani yukarı doğru değil aşağıya doğru kazıyordu. Bu sefer aletlerini de alarak tam tersi yönde kazmaya başladı. Ama kazdıkça üstüne kar dökülüyordu. Artık tüm umutlarını kaybetmişti. Karnı çok acıkmıştı ve nedenini bilmediği bir susuzluk hissediyordu.
Kar temiz olduğu için yemeye başladı. Ama kar, susuzluğunu gidermek şöyle dursun, Ömer’i iyice de susatıyordu. Artık bir çaresi kalmamıştı. Gözü karardı ve tekrar bayıldı. Uyandığında yeni bir fırtına daha olmuştu. Artık tamamen sıkışmış kalmıştı. Hava çok soğuk olduğundan kar, gittikçe sertleşiyordu. Ömer “Yardım edin!” diye bağırıyordu ama kimse sesini duymuyordu. Ömer, artık susuzluğu, açlığı, yorgunluğu hissetmiyordu. Kazmaya başladı, tüm gücüyle kazıyordu karlar giderek beyazlaşıyor, Ömer giderek daha net görmeye başlıyordu. Ve sonunda dışarı çıktı. Ortalıkta kimse görünmüyordu.
Burası Türklerin araştırma merkezine yakın bir yerdi. Kendi grubuna doğru koştu ama merkez bomboştu. Sadece o kurtulmuştu. Hemen en yakın kurtarma birimine haber verdi. Gelen ekiple arkadaşlarını kurtardılar. Bunlar olurken haberciler geldiler. Ömer ile röportaj yaptılar. Artık tüm dünya onu konuşuyordu.
Ömer pes etmemiş, sonuna kadar savaşmıştı. Çünkü pes etmek, bir işi yarım bırakıp kaçmak bize yakışmaz. Yılmak, pes etmek bizim kitabımızda yazmaz. Tıpkı Mevlana’nın da dediği gibi “Kötü bir döneme girdiğinde ve her şey sana karşı gibi göründüğünde, bir dakika bile dayanamayacakmışsın gibi geldiğinde sakın pes etme. Çünkü işte orası gidişatın değişeceği yer ve zamandır.”
“Pes Etmemek Hikaye (Çocuklardan Ev Yapımı Öyküler)” ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
