Doğanın Koruyucuları Hikaye
“Doğanın Koruyucuları Hikaye” okumak için aşağıdaki yayınımızı inceleyiniz.
Doğanın Koruyucuları Hikaye
Benim en iyi arkadaşım doğa. Çünkü ağaçlar, çiçekler, dallar ve çimenler çok rahatlatıcı. Çimenlerin içinde bir ağaca yaslanıp oturmak kadar eğlenceli bir şey var mı ki; esintinin içinde resim yapmak, şiir yazmak…
Bir şeyler okumak ya da doğada yürüyüş yapmak çok zevkli. Ama ağaçlar kadar güzeli yok. Baharda çiçekleri açar, herkesi büyüler. Yazın meyveler ile dolar, çocuklara neşe kaynağı olur. Oyun oynamak bile mümkün ağaçlarla: saklambaç, ağaca tırmanma, dallarına salıncak asma ve bir sürü oyun. Yeşil rengin içinde oyun oynamak çok eğlencelidir.
Bir köpeğim var, adı Şanslı. O çok küçükken sokakta bulduk. Bana çok alıştı. O da çimenlerde benimle oynamayı çok seviyor. Çok heyecanlı ve sadık bir köpek. Ben yemyeşil bir köyde oturduğum için ağaçlar, ormanlar, çiçekler arasındaki ormanda oyun oynadığım arkadaşlarım var. Selin, Damla, Furkan, Toprak en iyi arkadaşlarım. Şanslı’yı da unutmamalı. Selin’in bir kedisi var, ismi Lily. Toprak’ın da bir papağanı var ve o çok komik, adı ise Geveze. Damla ise hep bir hayvan sahibi olmak istemesine rağmen alerjisi bu duruma engel oluyor. Furkan’ın da Uslu adında bir köpeği var. Uslu yavru bir köpek olmasına rağmen Şanslı ile çok iyi arkadaşlar.
Her zaman köyümüzün yakınındaki bu ormanda oynarız. Annem bir öğretmen, babam ise ziraat mühendisi. Babam bana ağaç türlerini öğretmeye bayılır. Ben de bu dersleri dikkatle dinlerim. Anneme yemek yapmada yardım etmek de çok zevklidir. Ailemi ve köpeğimi çok seviyorum.
Bir gün, her zamanki gibi ormanda arkadaşlarımla oyun oynuyorduk. Ormana ellerinde baltaları olan insanlar geldi. Bize “Farklı bir yerde oynayın.” dediler. Ağaçları keseceklermiş. Tabii ki de hepimiz karşı çıktık. Şuradan şuraya gitmeyeceğimizi söyledik. Gitmezsek patronlarını çağıracaklarmış. Ne olursa olsun bu ormanı yani geleceğimizi korumaya kararlıydık.
Ağaçların hiçbiri kesilecek kadar yaşlı değildi. Kuşları ve onlarca hayvanı yuvasız bırakamazdık. Seslerin yükseldiğini ve adamların bize bağırdığını duyan Şanslı, birden huzursuzlandı. Bir bana bir adamlara dönüp durmaya başladı. Adamlardan bir “Hadi artık, gidin buradan!” diye bağırınca Şanslı adamların üzerine doğru gür sesiyle havlayarak koşmaya başladı. Bunu aniden yaptığı için onu durduramadık. Aslında çok fena bir şey yapmamıştı. Hak etmişlerdi. Bir yandan korku içindeydik ama yine de hepimiz “Aferin Şanslı!” diye bağırıyorduk. Adamlardan biri ona taş attı. Canı yanmışa benziyordu. Sanırım o da kendini korumak istediği için adamı paçasından ısırdı. Tam diğer adamı da ısıracakken arabaya binip gittiler.
Adamlardan biri camdan: “Yarın bir daha geleceğiz!” diye bağırdı. Bu konudan annemlere bahsetmedim. Babamla Şanslı’yı tedavi ettik. Ona Şanslı’nın ayağını taşa vurduğunu söyledim. Çünkü yarın için bir hazırlık planımız vardı.
Ertesi gün adamlar patronları ile yine aynı yere geldiler. Patronları bizi uyardı, kesimi engellemememizi istediler. Yapmazsak polislerin bizi evlerimize götüreceğini söylediler. Bu sefer Şanslı yanımızda değildi yarasının iyileşmesi için dinleniyordu.
Hemen yaptığımız planımızı uygulamaya koyulduk. Selin, Furkan ve Damla köy halkını çağırmaya gideceklerdi. Benim ve Toprak’ın görevi ise adamları oyalamaktı. Plan istediğimiz gibi gitti. Gelen köy halkı ve muhtar, polisi çağırdılar. Kesimleri yasalara uygun değilmiş. Bu yüzden ceza verilecekmiş. Aynı zamanda zavallı Şanslı’yı da yaralamışlardı.
Köy halkı bizimle ve Şanslı’yla gurur duyuyordu. O günden sonra bize “Ormanın Koruyucuları” Şanslı’ya ise “Gazi Köpek Şanslı” unvanı verildi. Ormana çiçek ve ağaç fideleri diktik. Biz de daima “Doğanın Koruyucuları” olacağımıza söz verdik.
“Doğanın Koruyucuları Hikaye (Çocuklardan Ev Yapımı Öyküler)” ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
