Memiş’in Macerası Hikaye
“Memiş’in Macerası Hikaye” okumak için aşağıdaki yayınımızı inceleyiniz.
Memiş’in Macerası Hikaye
Uzak diyarlardaki bir köyde Memiş adında bir adam yaşarmış.
Memiş, anne babasını küçük yaşta kaybettiği için köyde tek başına yaşıyor, geçimini sağlamak için de ne iş olsa çalışıyormuş. Öylesine iyi kalpli bir insanmış ki girdiği işlerden hep bu iyi niyeti yüzünden kovulurmuş. Çünkü karşılaştığı insanlar ne yazık ki onun gibi iyi niyetli değillermiş. Uğradığı haksızlıklara daha fazla dayanamayan Memiş, köyünden ayrılıp şehre gitmeye karar vermiş. Nasıl olsa orada daha çok iş imkânım olur, diye düşünmüş. Köy halkıyla vedalaşıp yola koyulmuş.
Az gitmiş, uz gitmiş, dere tepe düz gitmiş. Bir dere kenarına gelmiş. Karnının acıktığını fark eden Memiş, derenin kenarına oturup, çantasından ekmeğini çıkarmış. Bir avuç su alıp yüzünü yıkamış. Bir avuç daha alırken sudaki balıkları fark etmiş. Zavallı balıklar öylesine zayıflarmış ki Memiş onlara acıyarak ekmeğini onlarla paylaşmış. Balıklar sanki ona teşekkür edercesine suda bir o yana bir bu yana dans etmeye başlamışlar. Memiş yaptığı bu iyiliğin sevinciyle yoluna devam etmiş.
Yolda ilerlerken bir karınca ailesi görmüş. Ama ne yazık ki karıncaların bir kısmı ölü durumda imiş. İnsanlar üstlerine basıp öldürmüş olabilir, diye düşünerek onlar için bir tümsek yapmış. Böylece gelip geçenler tümseği görüp daha dikkatli yürürler diye düşünmüş. Bir taraftan da karıncalara şarkılar söylüyormuş. Minik karıncalar sanki bu şarkıya eşlik ediyor gibi hareket ediyorlarmış. Memiş onlara veda ederek yoluna devam etmiş.
Memiş yol boyunca düşünmüş, hayaller kurmuş. Şehir nasıl bir yer hiç bilmiyormuş. Güzel bir yer olmalı diye geçirmiş içinden. Acaba kalabalık mıdır? Acaba nasıl bir işim olacak? Belki orada bir aile kurarım, çocuklarım olur diye düşüncelere dalmışken bir ağaçtan gelen sesle hayallerinden ayrılmış. Kafasını kaldırdığında ağacın dalında bir kuş yuvası olduğunu görmüş. Ses yuvanın içinden geliyormuş. Kuşu ürkütmemeye dikkat ederek ağaca tırmanan Memiş yavru ile karşılaşmış. Zavallı kuş belli ki açlıktan böyle ötüyormuş. Hemen çantasından bir parça ekmek çıkarıp onu iyice ezerek yavruya vermiş ve annesi gelene kadar onu yalnız bırakmamış.
Akşam olmaya başlamış. Memiş çok yorulmuş olmasına rağmen yürümeye devam etmiş. Hava kararmadan şehirde olmak istiyormuş. Uzun bir yürüyüşün ardından nihayet şehre gelmiş. Öylesine yorgunmuş ki kendisine kalacak bir yer bulup hemen uykuya dalmış.
Ertesi sabah erkenden kalkan Memiş, iş aramak için şehrin meydanına gitmiş. Birkaç kişi ile görüşüp daha önceden yaptığı işleri anlatmış. Bu sırada daha sonradan padişahın askerleri olduğunu öğrendiği kişiler meydana gelmişler. Bir duyuru yapacaklarını söylemişler. İçlerinden biri:
– Ey halkımız, duyduk duymadık demeyin. Padişahımızın güzeller güzeli kızının evlenme zamanı gelmiştir. Üç aşamalı olarak gerçekleştirilecek olan yarışmayı kim kazanırsa onunla evlenmeyi hak edecektir, demiş.
Ardından da bu aşamaları insanlara anlatmış. Bu yarışma herkes gibi Memiş ‘in de ilgisini çekmiş. Kim padişahın kızı ile evlenmek istemez ki diye düşünmüş ve adını yazdırmış. Memiş, yarışma günü erkenden şehrin meydanına gitmiş. Yarışmanın ilk aşaması için yapılan açıklamayı dikkatlice dinlemiş. Padişah elinde tuttuğu yüzüğü, ipi ve boncuğu denize atmış ve halkına seslenmiş:
– Kim bunları bana getirirse ilk aşamayı geçmiş olacak.
Tüm katılımcılar suya atlamışlar. Memiş denizin derinliklerinde ilerlerken parlak bir ışık görmüş. Ona yaklaşan bu ışık aslında padişahın yüzüğünün parıltısı imiş. Memiş gördüklerine inanamamış. Çünkü gölde beslediği balıklar ona doğru geliyorlarmış. Birinin ağzında yüzük, diğerinin boncuk, sonuncusunda ise iplik varmış. Bunları alan Memiş, sevinçle padişahın yanına gitmiş ve hepsini vermiş. Böylece birinci turu geçmiş olmuş.
Yarışmanın ikinci aşamasına geçilmiş. Bunun için sarayın bahçesine bir çuval pirinç dökülmüş ve belirlenen sürede kim en fazla pirinç tanesi toplarsa onun kazanacağı söylenmiş. Memiş başlamış pirinç tanelerini toplamaya. Ama öyle çokmuş ki umutsuzluğa kapılmış. İşte tam bu sırada pirinç tanelerinin hareket edip, ona doğru geldiklerini fark etmiş. Gözlerine inanamıyormuş. Biraz daha dikkatle bakınca pirinç tanelerinin altındaki karıncaları fark etmiş. Ormanda yardım ettiği karınca ailesi ona yardıma gelmiş. Böylece kısa sürede tüm pirinç tanelerini toplayan Memiş, mutluluk içinde ikinci turu da tamamlamış olmuş.
Son tura geldiklerinde padişah kendinden emin bir tavırla:
– Senden Nemrut Dağı’na gitmeni ve orada yetişen gülen elma ile ağlayan ayva ağacından meyve getirmeni istiyorum, demiş.
Memiş, hayatı boyunca ne böyle bir dağ duymuş, ne de böyle ağaçlar görmüş. Bir ağacın altına oturup kara kara düşünmeye başlamış. Hiç umudu kalmamış. İşte tam bu sırada ormanda doyurduğu kuş yanına gelmiş. Yanında annesi ve babası da varmış. Birinin gagasında gülen elma, diğerinin ise ağlayan ayva varmış. Memiş sevinçten ağlamaya başlamış. İyilik etmenin karşılığını bu yarışmada fazlasıyla aldığını düşünmüş.
Koşarak padişahın yanına giden Memiş, meyveleri verdiğinde padişah inanamamış. Ama verdiği sözde durması gerektiğini de biliyormuş. Kızını Memiş’le evlendirecekmiş.
Düğün hazırlıkları tüm hızıyla sürerken Memiş yardımlarından dolayı teşekkür etmek için dostları balıklar, karıncalar ve kuşlara gitmiş.
Hepsi, bir başkasına karşılıksız iyilik yapmanın ne kadar güzel bir davranış olduğundan bahsetmişler. Ve bununla ilgili atasözünü Memiş’e söylemişler: İYİLİK EDEN İYİLİK BULUR. Memiş tüm dostlarını düğününe davet ederek onlara veda etmiş.
Memiş’in düğünü çok güzel olmuş. Ve eşiyle birlikte senelerce mutlu yaşamışlar. Her fırsatta canlılara iyilik yapmayı da unutmamışlar.
“Memiş’in Macerası Hikaye (Çocuklardan Ev Yapımı Öyküler)” ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
